Karel V noemde Parijs in de 14e eeuw geen stad maar een wereld. Dat is het nog steeds. Parijs wordt tegenwoordig naast Londen, New York en Tokio beschouwd als een van de vier grote wereldsteden. En toch telt de stad Parijs “slechts” 2,2 miljoen mensen. In Europa en in de wereld was Parijs al vroeg een centrum van cultuur.
Parijs is groot, erg groot. De bruisende stad heeft giga veel te bieden. Vanwege zijn grootte liggen veel bezienswaardigheden ver uit elkaar en je ontkomt er daardoor niet aan om gebruik te maken van het openbaar vervoer. Parkeren in het centrum met de auto is een ramp vanwege de drukte. De metro biedt een prima oplossing om je goedkoop en snel te verplaatsen vanwege het uitgebreide ondergrondse net. Koop een één- of meerdaagse metrokaart en laat je zorgeloos vervoeren. Sinds 2009 brengt de Thalys je vanaf Rotterdam in 2,36 uur naar Parijs. Das wel heél snel. Daar kan geen auto of vliegtuig tegen op. Als je vroeg boekt kost het slechts 35 euro voor een enkele reis.
Bij velen staat de stad ook wel bekend als de lichtstad of de stad van de liefde. De verlichte Eifeltoren draagt daar uiteraard veel aan bij. En de liefde? Loop met je geliefde langs de Seine en ervaar de warme sfeer die de stad uitademt.
Het echte historische centrum is gebouwd op twee eilanden, het Île Saint-Louis en het grotere Île de la Cité dat het oudste gedeelte van de stad is. Dit zijn de twee eilandjes die middenin de Seine liggen. Het huidige Parijs is op zeven heuvels gebouwd. De stad wordt van de voorsteden gescheiden door een 35 km lange ringweg, de Boulevard Périphérique, aangelegd in 1973, die het historische centrum via de Portes de Paris met de voorsteden verbindt. Rond het spitsuur rijden er rond de 150.000 auto’s naar de 35 afritten.
Dwars door de stad loopt de rivier de Seine die de stad in tweeën knipt. 37 bruggen verbinden beide delen van de stad.
Tweeduizend jaar geschiedenis hebben Parijs een architectonisch rijke stad gemaakt. In Parijs zijn voorbeelden van alle Franse architectuurstijlen te vinden, waarbij vooral de stijlen vanaf de 12e eeuw, het begin van de gotiek, goed vertegenwoordigd zijn.
Ik ben in mijn leven pas drie keer in Parijs geweest en dat is veel te weinig moet ik zeggen. Eigenlijk zou je eens in tien jaar naar Parijs moeten, maar op zijn minst één keer in je leven. Tenminste dat is mijn mening.
Dit verslag wijkt af van alle andere reisverslagen die ik ooit heb gemaakt, omdat het verslag niet compleet is. Het is slechts een greep uit de vele dingen die je kunt bezichtigen of kunt doen. Parijs heeft erg veel te bieden. Een top tien samenstellen van bezienswaardigheden is naar mijn mening onmogelijk, omdat iedereen verschillende interesses heeft. Voor de een is bijvoorbeeld het Louvre met zijn duizenden schilderijen zeer boeiend en voor de ander oer saai. Onderstaande bezienswaardigheden zijn de dingen die ik bezocht heb, maar ik had net zo goed tegen andere dingen aan kunnen lopen. Dit verklaart ook waarom ik zeg dat je meerdere malen Parijs moet bezoeken. Parijs is simpelweg te groot om in één vakantie heel de stad te zien. Geen top tien dus, maar een alfabetische opsomming van de dingen die ik gezien heb. Hopelijk helpt het bij het uitstippelen van je toekomstige bezoek aan Parijs.
Arc de Triomphe
De Arc de Triomphe is een triomfboog en een van de bekendste bouwwerken van Parijs. Het bouwwerk staat op de Place Charles de Gaulle, een van de drukste verkeerspleinen van Parijs aan het westelijke eind van de Champs-Élysées, waar twaalf banen samenkomen. Het is ontworpen door Jean-François Chalgrin naar het voorbeeld van de oude Romeinse triomfbogen en is ongeveer 50 meter hoog, 45 meter breed en 22 meter diep. Het is de op twee na grootste arc in de wereld. De bouw begon in 1806, ter eren van een van Napoleons overwinningen bij Austerlitz. Pas rond 1836, onder koning Lodewijk Filips, werd de bouw voltooid. Onder de Arc bevindt zich het Graf van de Onbekende Soldaat, dat na de Eerste Wereldoorlog werd aangelegd. Daarnaast bevindt zich een eeuwig brandend vuur om alle in de twee wereldoorlogen gesneuvelde onbekende soldaten te herdenken. Op de Arc staan een viertal beelden van taferelen uit de Franse geschiedenis. De Arc is te bereiken via een voetgangerstunnel onder het drukke verkeersplein. Het uitkijkplateau biedt één van de beste uitzichten van Parijs, met de Champs-Elysees aan de ene kant en La Defense aan de andere kant.
Centre Georges Pompidou
Bij mijn eerste blik aan Centre Georges Pompidou was mijn gedachte, wat een lelijk onding. Wie heeft dat nu weer bedacht? Maar gaande weg ontdekte ik waarom de architect dit ontwerp had bedacht. Bij een museum voor moderne kunst hoort ook een gebouw in een moderne contrasterende en controversiële architectuur. Juist vanwege zijn confronterende, bijna choquerende uiterlijk krijgt het de aandacht die het verdient. De gevel van het gebouw is van stal en glas en is een wirwar van pijpen en buizen in verschillende kleuren. De kleuren geven de functie van de buizen aan. De opzet van de architecten was om het gebouw als het ware binnenstebuiten te keren.
Het Centre Georges Pompidou, officieel het Centre national d’art et de culture Georges-Pompidou ook bekend als Centre Pompidou of Centre Beaubourg werd in februari 1977 geopend. Hiermee ging een wensdroom van de voormalige Franse president Georges Pompidou in vervulling. Hij wilde dat er in Parijs een groot publiekscentrum werd gebouwd waar alle vormen van moderne kunst en andere culturele uitingen een plek zouden kunnen krijgen.
In het museum is op twee etages onder andere het Musée national d’art moderne gevestigd met een van de belangrijkste verzamelingen moderne kunst ter wereld. In de collectie van circa 60.000 werken vindt men onder andere sculpturen, schilderijen, boeken, films, video, documentatie over muziek en vormgeving. Slechts een klein gedeelte is hiervan tentoongesteld. Er hangt altijd veel kubistisch en surrealistisch werk naast een ongeëvenaarde collectie werken van Matisse en hele zalen zijn gewijd aan kunstenaars als Braue, de Delauny’s, Kandisky en Klein. De ingang zit op de vierde verdieping, waar hedendaagse werken hangen, terwijl de klassieken op de vijfde verdieping te zien zijn. De collectie toont een enorme diversiteit en laat zien hoe ingrijpend onze opvattingen over kunst zijn veranderd.
Champs-Élysées
Avenue des Champs-Élysées is de meest prestigieuze en breedste laan van Parijs. De bijna 2 kilometer lange avenue loopt vanaf de Place de la Concorde met de bekende obelisk in het oosten tot aan de Place Charles de Gaulle met de Arc de Triomphe in het westen. Mede dankzij zijn bioscopen, cafés en luxueuze winkels is het een van de bekendste straten ter wereld. De Champs-Élysées staat bekend als “la plus belle avenue du monde” (de mooiste laan ter wereld) en trekt veel rijken en bekende personen aan. Er zijn enorme filialen te vinden van bedrijven als Benetton, Disney, Gap, Nike, Zara en vele andere overwegend modezaken. Adidas opende er in februari 2007 zijn grootste winkel ter wereld in een klassiek gebouw. Nike bouwde als reactie er schuin tegenover de grootste zaak in Europa, bekend als “Nike Paris”. De komst van internationale ketens als McDonald’s en Starbucks zorgde de afgelopen jaren voor een kleine verandering in het karakter van de avenue. In een poging om deze verandering (of “banalisering”) tegen te gaan besloot de gemeente Parijs in 2007 de Zweedse winkelketen H&M het openen van een filiaal aan de avenue te verbieden. De Champs-Élysées is, vanwege zijn grootte en ligging ten opzichte van bekende Parijse monumenten vaak toneel geweest van parades, maar het is ook het traditionele eindpunt van de laatste etappe van de Tour de France.
Eiffeltoren
Indien je toch per se een top-10 van Parijs zou moeten maken dan staat de Eiffeltoren ongetwijfeld boven aan. De toren dankt zijn naam aan Gustave Eiffel, twee van zijn medewerkers hebben de toren ontworpen. De 317 meter hoge Eiffeltoren werd tussen 1887 en 1889 gebouwd ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling van 1889; de Eiffeltoren zou de monumentale toegang tot de tentoonstelling worden. Het jaar 1889 was niet toevallig uitgekozen, het was de honderdste verjaardag van de Franse Revolutie. In veler ogen was het een metalen onding. Vandaag de dag wordt de Eiffeltoren echter beschouwd als een architectonisch meesterwerk. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat de Eiffeltoren na twintig jaar weer gesloopt zou worden, maar omdat de toren waardevol bleek voor communicatiedoeleinden mocht hij langer blijven staan. In het jaar 2000 installeerde men talloze knipperlichten en krachtige zoeklampen op de toren. Iedere avond is er een lichtshow, en de zoeklampen bovenaan maken ’s nachts van de Eiffeltoren een lichtbaken in de Parijse skyline. Elk jaar op quatorze juillet, 14 juli, de Franse nationale feestdag, wordt rond de Eiffeltoren een groots vuurwerk afgestoken ter eren van de verjaardag van de Franse Revolutie. De toren ontvangt tegenwoordig jaarlijks meer dan zes miljoen bezoekers en is daarmee het meest bezochte monument ter wereld. Op het eerste platform op 57 meter hoogte bevindt zich een expositie over de Eiffeltoren met foto’s, schilderijen en informatie. Informatiepanelen geven aan welke gebouwen te zien zijn vanaf de Eiffeltoren. Met de lift is het mogelijk naar de top van de Eiffeltoren te gaan. Het tweede platform is op 115 meter hoogte. De trap is boven het tweede platform niet publiek toegankelijk. Op 275 meter bevindt zich de derde verdieping. Uiteraard is er een uniek uitzicht over Parijs.
Ik weet nog een leuke anekdote over de Eiffeltoren. In 2003 was ik met mijn kinderen een midweek in Disneyland. Toen we ’s-ochtends terugreden zei een van mijn kinderen: “Pap, ik zou best de Eiffeltoren nog willen zien”. “Geen probleem jongen, ik rijd er wel even langs…” Je moet beseffen dat ik geen GPS had maar ook geen stratengids van Parijs. Ik rijd naar de peripherique van Parijs en volg daarna de bordjes centrum. Met mijn hoofd buiten het raam zoek ik de Eiffeltoren. Met zo’n hoogte moet die makkelijk te vinden zijn, was mijn beeld. En inderdaad in 20 minuten stonden we netjes naast de Eiffeltoren. Ik parkeer de auto illegaal op een taxistandplaats. Mijn kinderen stappen uit en rennen vervolgens een rondje om de vier grote steunpilaren van de Eiffeltoren. Na vijf minuten stappen ze weer in en we rijden vervolgens weer zonder kaarten terug naar de peripherique, maar ondertussen is het spitsuur begonnen en doen er twee uur over om de stad uit te geraken. Vervolgens komen we op de drukte van de peripherique, waar we meermaals van rijstrook moeten wisselen vanwege ongelukken. De rit daarna verliep vlekkeloos, maar we hebben wél de Eiffeltoren van dichtbij gezien.
Galeries Lafayette
Het stadsmonument Galeries Lafayette aan de Boulevard Haussmann is een van de belangrijkste winkelstraten in Parijs. In 1893 werd een klein warenhuis geopend op de hoek van de Rue La Fayette en de Rue de la Chaussée d’Antin. Het warenhuis werd in de periode 1896 tot en met 1905 fors uitgebreid. In 1912 werd de reusachtige koepel van kleurrijk glas-in-lood gebouwd. Wauww, wat is dit mooi. Vanuit de galerijen heb je prachtig uitzicht over de winkel en de mooie koepel. Vanaf het dak van Galeries Lafayette heeft men een wijd uitzicht over Parijs. In dit tien verdiepingen tellende warenhuis in art-nouveaustijl worden meer dan 75.000 merken aangeboden en bevinden zich meerdere restaurants en bars.
Louvre
Het Louvre is gevestigd in een van oorsprong middeleeuws kasteel dat door de koningen van Frankrijk werd gebruikt. Karel V maakte het kasteel, dat door stadsuitbreiding zijn strategische betekenis had verloren, tot zijn koninklijk paleis. Op 10 augustus 1793 werd het Louvre geopend als museum en is daarmee het op drie na oudste museum ter wereld. Onder Napoleon Bonaparte krijgt het museum de naam Musée Napoléon, alhoewel het op dat moment nog steeds geen museum is in de huidige zin van het woord. Dankzij zijn veldtochten buit gemaakte kunst wordt het Louvre wat het nu is. De laatste grote uitbreiding vindt plaats tijdens het presidentschap van François Mitterrand. Er werd besloten om naast het toevoegen van de Richelieu-vleugel heel het museum her in te richten en grondig aan te passen. Dit duurde van 1981 tot 1999. De nieuwe huisstijl deed in eerste instantie veel stof opwaaien, vooral door de toepassing van moderne architectuur in een belangrijk Frans cultuuricoon. Het grootste struikelblok was de moderne glazen Piramide in van het midden van het Louvre. De piramide was bedoeld om de ondergrondse toegangshal te markeren en van daglicht te voorzien. Uiteindelijk verstomde het protest en de uitbreidingen en aanpassingen maakten van het Louvre het op twee na grootste museum ter wereld.
De collectie van het Louvre is in 8 afdelingen onderverdeeld en loopt van werken van de grote beschavingen uit de oudheid tot aan de eerste helft van de 19e eeuw. De afdeling schilderkunst biedt een van de meest complete overzichten ter wereld. Uiteraard is de Franse schilderkunst het best vertegenwoordigd. De Italiaanse schilderkunst van de 14e tot en met de 18e eeuw is uitstekend vertegenwoordigd. Het zwaartepunt van de verzameling valt in de 16e eeuw met beroemde werken van Leonardo da Vinci met de Mona Lisa. Het schilderij heeft slechts een afmeting van 77 × 53 cm. Het zit achter dik gelaagd glas waar hele hordes Japanners op af komen en snel een foto nemen. Als een van de beroemdste kunstwerken ter wereld krijgt het ongeveer 20.000 bezoekers per dag.
De collectie Nederlandse en Vlaamse schilderkunst behoort eveneens tot de beste ter wereld. De verzameling primitieve schilders is klein maar omvat een hoofdwerk van Jan van Eyck (De Maagd van kanselier Rolin). Van Rubens is er onder meer de cyclus van 24 enorme schilderijen die gebeurtenissen uit het leven van Maria de’ Medici uitbeelden, van Van Dyck is er het bekende portret van de Engelse koning Karel I (Le roi à la chasse). De Zigeunerin van Frans Hals, Bathseba met de brief van koning David van Rembrandt en De kantwerkster van Vermeer vormen de hoogtepunten van de Nederlandse kunstschilders verzameling.
Verdwalen in het museum is zo gebeurd, ook al is er een kleurenschema voor de diverse collecties en hangen er overal borden en plattegronden.
Lopend door het Louvre gaat aanvankelijke nog langzaam, maar naar mate we meer schilderijen hebben gezien wordt het looptempo steeds sneller. Op zijn laatst lopen we de kortste route door de zalen! Het is gewoon absurd groot. In totaal is het Louvre 160.106 m² groot. Daarvan is 60.000 m² gebruikt voor tentoonstellingsruimte. Van de 300.000 verschillende werken zijn “slechts” 35.000 stukken tentoongesteld. Als je voor ieder schilderij een minuut stil zou staan heb je 72 dagen nodig. Jaarlijks komen ongeveer zes tot acht miljoen bezoekers naar het Louvre. Dat zijn ongeveer 20.000 bezoekers per dag bij een opening van zes dagen per week. Superlatieven schieten te kort. Mooi? Ligt er aan waar je interesses liggen. Indrukwekkend? Dat zeker wel. Must do? Afhankelijk van je beschikbare tijd in Parijs.
Montmartre
Montmartre is een hoge heuvel van zo’n 134 meter hoog en voor toeristen een van de bekendste plekken van Parijs. Aan de halte Anvers vindt men de Funiculaire de Montmartre, de daaraan parallel gelegen rue Foyatier bestaat uit een 222 treden tellende trap die naar het bordes van de Sacré-Cœur leidt. De grote witte Basilique du Sacré-Cœur staat boven op de heuvel. Vanaf daar heeft men een mooi uitzicht op de stad.
In de 19e eeuw verzamelden zich veel schrijvers en kunstenaars op Place du Terte in Montmartre. Veel bekende kunstenaars, onder wie Pissarro, Toulouse-Lautrec, Van Gogh en Picasso hebben in Montmartre gewoond. Tegenwoordig wonen er vooral kunstenaars die van het toerisme leven.
Notre-Dame
De Cathédrale Notre-Dame (Onze-Lieve-Vrouwekathedraal) is een in vroeggotische stijl opgetrokken kathedraal op het eiland Île de la Cité in het centrum. De kerk is gebouwd tussen 1163 en 1345. In de kathedraal worden drie relikwieën van Christus bewaard: de doornenkroon, een stuk uit het kruis en één van de nagels waarmee Christus gekruisigd werd.
De westgevel van de Notre-Dame, die uitkijkt op het Place du Parvis is rijkelijk versierd met beeldhouwwerk. De drie portalen, van links naar rechts: het Mariaportaal, het Portaal van het Laatste Oordeel en het Anneportaal, worden omzoomd door beelden van Bijbelse figuren en bisschoppen. Het portaal van Maria toont de ark des verbonds en de kroning van Maria. Op het portaal van de Laatste Oordeel zie je de wederopstanding, het wegen van de zielen en hun gang naar de hemel of hel. Het portaal van de heilige Anna toont Maria en Maurice de Sully. Boven de portalen bevindt zich de zogeheten koningsgalerie met beelden van de koningen van Juda (Joods Koningrijk) als verbintenis tussen de Franse monarchie en de kerk. Een dergelijke decoratie was nog niet eerder aangebracht op een kathedraal. Boven de galerij bevindt zich in het midden een groot roosvenster met een afbeelding van Maria met kind. Boven de westgevel reiken de twee niet-afgebouwde torens een hoogte van 69 meter. Ze kunnen beklommen worden met 387 treden en bieden een ver uitzicht over de stad.
De Notre-Dame is 130 meter lang en heeft vijf schepen. De kruisribgewelven van het middenschip bereiken een hoogte van 35 meter. Het middenschip is met een breedte van 12 meter bijna dubbel zo breed als de zijbeuken. De kathedraal biedt plaats aan maximaal 9000 personen.
Het orgel bestaat uit meer dan 7000 pijpen, verdeeld over 111 registers. Het heeft 5 klavieren van 56 toetsen en een pedaalklavier van 32 pedalen.
Place du Terte
De Place du Tertre (Heuvelplein) is een beroemd pleintje in het hart van Montmartre en gelegen op korte afstand van de Sacré-Cœur. Het plein kenmerkt zich door schilders, portrettekenaars en silhouetknippers die er aan het werk zijn. Men kan hier niet alleen landschapschilderijen kopen, maar ook een eigen portret of karikatuur laten maken. Deze plaats lokt veel toeristen, die op de talrijke terrassen komen verpozen.
Sacré-Cœur
De Basilique du Sacré-Cœur (Heilig-Hartbasiliek) ligt op de heuvel in Montmartre. De kerk valt vooral op door haar fel witte uiterlijk en prominente ligging op een heuvel. De Sacré-Cœur is geheel opgetrokken uit travertijn, een vrij zachte (en enigszins poreuze) steensoort die bij regen een wit kallaagje produceert, waardoor de basiliek zeer wit van kleur blijft. Om bij de kerk te komen, kan men 222 treden klimmen of de Funiculaire de Montmartre (kabelbaan) nemen.
De aanleiding voor de bouw van de Sacré-Cœur waren de 58.000 doden die vielen in de Frans-Duitse Oorlog van 1870-1871. Ter herdenking van deze slachtoffers besloten de Franse katholieken een grote basiliek op de Montmartre te laten plaatsen. De bouw duurde van 1875 tot 1914. Pas na de Eerste Wereldoorlog werd de kerk ingewijd. Zij werd gewijd aan het Heilig Hart van Jezus.
De klokkentoren heeft een hoogte van 84 meter. In de toren hangt een klok van 19 ton en is een van de grootste en zwaarste luidklokken ter wereld. De architecten Abadie en Magne hebben verschillende bouwstijlen gebruikt, waaronder de Romaanse en de Byzantijnse bouwstijl. Van binnen is de kerk rijk versierd met schilderijen en beeldhouwwerken. Men kan ook afdalen naar de crypte. In de kerk bevindt zich het mozaïek Christus in majesteit, een van ’s werelds grootste afbeeldingen van Jezus.
Slot
Hopelijk kun je met deze informatie iets voor je toekomstige bezoek. Heb je echt alles gezien van Parijs dan kun je altijd ook nog naar Versailles en Disneyland. Veel plezier in Frankrijk.
Volg mijn reis 