Ik zit nu sinds september 2007 op Spaanse les bij Fuentes. Iedere week ben ik trouw naar de cursus gegaan. Ik vind het harstikke leuk en besteed veel tijd aan de studie.
Via Fuentes krijg ik de gelegenheid een hele week Spaans te gaan studeren in Valencia. Deze gelegenheid wil ik mij niet voorbij laten gaan. Wat is er mooier dan studeren in het buitenland? Overdag in de schoolbanken en ’s-avonds lekker vrij man en genieten van het vreemde land.
De cursisten worden ondergebracht bij gastgezinnen. Je bent dus verplicht de hele dag Spaans te praten. Dit is na mijn mening dé methode om het goed onder de knie te krijgen. Dat is overigens nog een hele opgave voor me. Ik moet er veel tijd in steken en vorder maar langzaam. Ik had gehoopt dat het allemaal wat sneller en wat makkelijker zou gaan. Maar helaas, taal is niet echt aan mij besteed.
Marion brengt mij naar vliegveld Eindhoven. Voor eerst in mijn leven ga ik alleen op vakantie. Ja vakantie. Ik ga studeren, maar het voelt als vakantie. Da’s een goed teken.
Vanuit het vliegveld ga ik met de metro naar mijn gastgezin. Het is maar een klein stukje lopen. De gastvrouw ontvangt me hartlelijk. Ze spreekt alleen Spaans. Oei, nu heb ik geen keus meer! Er is nog een andere student uit Frankrijk in het huis, die gelukkig Engels spreekt en me kan helpen als ik vast loop.
Gastvrouw Dori woont in een appartementencomplex op de tweede verdieping. Het is een aardige mevrouw. Ze is weduwe en verdient op deze manier een centje bij. Ze heeft al grote kinderen die op zich zelf wonen.
Mijn slaapkamer is eenvoudig en de badkamer is op de gang. Er loopt ook nog een kat rond. Veel wordt er nog niet gesproken die avond. We praten in de woonkamer wat over de school en zo.
Het avondeten is wel wat karig. Het is niet meer dan een salade, een pizza en een meloen die we met zijn drieën delen.
Het gaat goed bij het gastgezin, ook al is het af en toe wat vreemd. De Fransman loopt ’s-ochtends rond in zijn ondergoed. De hostess loopt in haar nachthemd en de badkamer heeft geen slot. In de ochtend sta ik vroeg op om tijdig naar school te gaan.
Het ontbijt is niet meer dan twee sneetjes brood en een beker thee. Omdat we ver van de school zitten krijgen we de lunch mee, dat netjes wordt verpakt. Het is niet meer dan één broodje met ham, wel lekker gelukkig. Het wordt dus regelmatig wat bijkopen om de honger en dorst te stillen.
Met de metro (halte A. del Sid?) ga ik naar het centrum (halte Colón) en dat gaat lekker makkelijk. De verbinding is goed.
De school ‘International House Valencia’ aan de C/La Nave 22 vind ik makkelijk. Het is druk met veel nieuw cursisten. We zitten in een zaal. Een gastvrouw ontvangt ons nog in het Engels, maar ze vertelt ons, dat het ook de laatste keer is, dat ze Engels zal spreken. Vanaf nu moeten we het echt in het Spaans doen. Iedereen wordt uitgenodigd voor een test, zodat groepjes gevormd kunnen worden op niveau. De test is deels schriftelijk en deels mondeling. De mondelinge test gaat me niet zo goed af. Ik stotter maar wat en probeer toch te makkelijk in het Engels over te gaan. Ik beland in het laagste niveau.
Eerst krijgen we op het dakterras vier hoog informatie over de opleiding, de school e.d. Het zonnetje schijnt heerlijk en iedereen heeft er zin in. Daarna moeten we (de nieuwelingen en ik) instappen bij een groep die al twee weken bezig is. We zijn met zijn tienen en komen uit verschillende landen. Het is een gemêleerd gezelschap uit Italië, Amerika, Duitsland, Frankrijk, een meisje en een man uit Nederland. Ik leer nog niet veel vandaag. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Het kan best wel eens tegen gaan vallen. We zijn al om 14.30 uur vrij.
Na de cursus ga ik in de stad wandelen. Ik loop heel wat straatjes door en zie veel van de schitterende stad. Het is hier wel erg mooi en gezellig, maar regelmatig ook weer stil en oud.
Ik loop naar de school terug en ga in het internetcafé mijn verhaal doen naar Marion. Het is druk in het café waar vijf pc’s staan. Iedereen wil zijn verhaal doen, chatten of zijn email lezen. Daarna ga ik terug naar Dori. Het was een relaxte dag en niet zo druk als ik had gedacht. De eerste dag is al weer voorbij. Het was fijn om smsjes van Marion te ontvangen te ontvangen. Ik mis haar veel en probeer haar iedere dag te mailen.
In de nacht heb ik bijna geen oog dicht gedaan. Na de grote wandeling gisteren middag had ik verwacht beter te slapen. Ik denk (te?) veel aan Marion en het geluk van onze prille en vurige liefde. Gelukkig voel ik me fit. Ik ben om 9:00 uur op school en om 9:30 start de klas. In het internet café zitten vier Nederlanders te mailen, vroeg volkje.
Het overgrote deel van de cursisten is vrouw. Ik schat het op 70, 80 procent. Door de warmte zijn ze allemaal lekker schaars gekleed. De meeste cursisten zijn jong, rond de 20, 25 jaar. De temperatuur is hier dus goed. Iedere dag zo rond de 28 graden. Het voelt lekker aan, als je maar niet te veel doet. Voor de cursus begint geniet ik nog even lekker van de zon op het dakterras.
De les is een stuk interessanter dan gisteren. Ik moet er blijkbaar even inkomen. Na de cursus ga ik lekker der stad in. Eerst wat eten en drinken kopen. Ik heb huiswerk mee gekregen en maak dat op het grasveld van een botanische tuin.
Ik maak een lange wandeling door de stad waar ik veel mooie gebouwen bewonder. Ik kom onder andere langs ‘Plaza de Toros’ of wel arena voor stierengevechten. Bij het zien van de affiches gruwel ik van het dierenleed van de stieren. Hier worden blijkbaar nog echte stierengevechten gehouden. Het stationsgebouw ‘Estacion del Norte’ is een mooi gebouw, maar duidelijk is te zien dat het nieuw is en in oude stijl is gebouwd. Lonja de la Seda (zijdebeurs) is een bijzonder gebouw en een toeristische trekpleister. Het gebouw uit 1482 / 1548 in laat gotische stijl heeft 20 fraaie gedraaide kolommen van 36 meter hoog. In 1996 plaatste de UNESCO de Lonja de la Seda op de Werelderfgoedlijst, mede omdat dit gebouw de macht en weelde aantoont van de kooplieden in het mediterrane gebied in de vijftiende en zestiende eeuw
Daarna neem ik de metro en neem nog een biertje op een terras voor ik weer naar Dori ga.
In de beschrijving stond vermeld dat Dori een echte keukenprinses was. Nou niet bepaald. Ze kan er niets van. Het eten is erg karig en goedkoop. Het zijn vaak snelle gerechten die makkelijk te bereiden zijn. Gister bijvoorbeeld Callionie (of zo iets) gewoon pasta uit een pak. Het voorgerecht Gapazio: gewoon koude tomatensaus met croutons. Nagerecht fruit. Lekker makkelijk dus en niet wat ik had verwacht. Maar ja, je kunt niet alles hebben. Ze is wel lief en ze doet me aan mijn moeder denken. Als ik naar school ga zeg ik: Ik ga naar school, tot straks. Lief he?
Als eerste ben ik op school. Goed hè? Een kus van de Spaanse juf en een bank vooruit.
Vandaag dag 3. Weer kijken hoe het gaat. We hebben 2 docenten, allebei heten ze Maria. In de tweede helft kregen we een nieuwe docente. Ze is heel mooi maar heel streng. Ze praat vlug en veel en ik kan ze haast niet bijhouden. Tijdens de les doen we veel grammatica oefeningen zowel mondeling als schriftelijk. Werkwoorden vervoegen, ontbrekende woorden invullen, vocabulaire enz. De Amerikanen bakken er niets van. Het communiceren met de leerares doen ze vaak in het Engels totdat ze er pissig van wordt. De Italianen vervelen zich een beetje. Ze hoeven het maar één keer te zien en ze kennen het al. Niet eerlijk natuurlijk, duidelijk is dat het Spaans heel dicht bij het Italiaans zit. En ik? Vooral het verbaal communiceren gaat me slecht af.
De vrouwen zijn hier erg mooi, maar de meesten roken. Dus ik denk dat ik toch maar naar huis ga zondag…
Vandaag is het licht bewolkt, maar de temperatuur is hoog. Het is nu goed uit te houden.
Ik denk dat ik de stad na een week wel gezien zal hebben.
De hele middag verblijf ik in de stad. Ik bezoek o.a. de bijzonder mooie kathedraal uit de 13e eeuw ‘Catedral de Valencia y el Miguelete‘. De kerk is echt schitterend. Binnen in de kathedraal bewaart de voormalige kapittelzaal de ‘Cáliz’, een kelk die Jezus bij het Laatste Avondmaal gebruikt zou hebben ook wel ‘Santo Grial’; (Heilige Graal) genoemd. De kerk is heel groot en heeft heel veel kapelletjes. Daarna beklim in de toren met de naam ‘El Micalet’ met een hoogte van 68 meter. Tis even werken om met de trappen tot boven in de toren te komen. Het uitzicht over de stad is schitterend.
De ‘Basilica Nuestra Señora de los Desamparados / Basilica de la Virgen de los Desamparados’ ofwel ‘Onze Lieve Vrouwe Kerk van de Verlatene’ is een 17de eeuwse barrokkerk welke met een stenen boog met de achterzijde van de kathedraal is verbonden. Ze herbergt in het hoofdaltaar een madonna uit 1416. De met tegels beklede koepel is met bezienswaardige fresco’s beschilderd.
Beide kerken liggen aan het ‘Plaza de la Virgen’. Plein van de maagden dus! En ik maar kijken. Hoe zou dit plein nou aan deze naam gekomen zijn? Was dit ook een ontmoetingsplaats waar jongeren elkaar leerde kennen? Nu is het een groot gezellig plein met terrasjes. Ongetwijfeld zullen nog steeds veel mensen elkaar hier ontmoeten.
Ondertussen dondert het wat en vallen er enkele druppels uit de lucht. Vanavond moet ik nog wat studeren, vanmiddag is het er niet van gekomen.
Op weg naar Dori krijg ik nog aardig wat regen, maar door de bebouwing en metro ben ik toch haast droog thuis gekomen.
Zoals gebruikelijk kletsen we wat onder het avondeten. Ik houd me wat afzijdig en voel dat ik te slecht kan meekomen. Mijn Franse huisgenoot kan me gelukkig regelmatig bij staan, maar zijn Engels is nog slechter dan mijn Spaans.
Nu is het nog steeds niet helemaal droog in de ochtend. Het is bewolkt en het dreigt te gaan regenen. Later op de dag is er wat regen en onweer.
Dag vier van de cursus. Het is alweer bijna afgelopen. Een week is te kort, maar ik ben toch ook weer blij dat het maar één week is. Ik moet weer een bank achteruit, omdat ik niet de eerste was vandaag en die kus moet ik dus ook terug geven…
De voortgang in de studie gaat slecht. Ik moet gewoon te veel nadenken. Bij ieder werkwoord moet ik zoeken naar de vervoeging. Bij de zelfstandige naamwoorden denk ik, hoe schrijf je dat ook alweer? Mannelijke en vrouwelijke zelfstandige naamwoorden en vervoegingen. Help! Het gaat me veel te snel. Ik haak af!
Zoals gebruikelijk is hier hartstikke druk in het internetcafé. De ochtend lessen zijn uit en de mensen blijven nog even chatten/melen e.d. Ik zit diverse keren per dag in het internetcafé. Marion en ik schrijven heel wel mailtjes naar elkaar. Ik zit hier uren te typen.
Het weer is wat minder. Het is licht bewolkt en af en toe valt een drup. Maar ik loop nog steeds in T-shirt, korte broek en sandalen. Lekker joh, zelfs als het weer minder is, is het hier aangenaam.
Ik ga maar weer naar de stad slenteren en begin de stad al goed te kennen.
Ik zit er aan te denken om zaterdag, als ik dus de hele dag voor mijzelf heb, naar het strand te gaan. Dat kan gelukkig per metro, maar ik zit er aan te denken om het hele stuk te gaan lopen. Waarschijnlijk is het niet meer dan 5 à 7 kilometer enkel. Klinkt weinig, maar het zijn wel tientallen stoplichten, misschien wel meer dan 100. Om de 100 à 200 meter staat er zo’n ding.
Voor de rest niet veel nieuws. De cursus ging goed van morgen, lekker relaxt. Nog één dag en het zit er al weer op.
De laatste dag alweer. Het is weer snel gegaan. Ik laat het gewoon weer op me af komen. Maak me niet druk of ik nou wel of niets leer. Het is tevens vakantie voor mij.
Vandaag en morgen worden weer warme dagen. Naar het strand gaan komt dus goed uit.
Vandaag is tevens de laatste dag dat ik emaillen, omdat morgen de school dicht is.
Aan het einde van de cursus bedank ik Maria voor de les. Ze omhelst me en kust me. (Haha, dus toch een kus van de juf…) Dat verrast mij natuurlijk. Bij twee kussen houdt ze op, maar ik ga door naar drie, waarop zij weer verrast is. Lachen joh. Zij verrast: “kussen jullie drie keer??” “Si si, zo doen wij dat”.
De les zit er weer op. Het is een opluchting. Het geeft een vreemd gevoel.
Ik ontvang een certificaat waarop staat vermeld ”Certificado. Certificamos que Victor ha realizado un Curso Intensivo de Español Intensivo 20 de 20 horas de duración del 14/07/08 al 18/07/08 alcanzando el nivel A1 Elemental en Españole International House Valencia”. Mooi hè?
Mijn cijferlijst:
Gramática: 7,5
Vocabulario: 7
Compr. Auditiva: 8
Compr. Lectora: 8
Expresión oral: 7
Expresión escrita: 7,5
Pronunciación: 7
Cultura: 9
Participación en clase: buena
Progreso: bueno
Faltas de asistencia: 0
Nota global: notable
Comentarios del profesor: Victor es un alumno atento en clase y tiene muchas ganas de aprender. Sus resultados han sido Buenos. Esperamos que siga practicando español en el futora. Dit betekent dus: “Victor is een aandachtige leerling in de klas en is leergierig. Hij heeft goede resultaten behaald. We hopen dat hij doorgaat met Spaans in de toekomst”. Ja, ja allemaal lovende woorden. Tuurlijk is het leuk om met mooie cijfers naar huis te gaan, maar mijn persoonlijke gevoel over progressie is dus heel anders.
Tis buiten zweten. In de middag slenter ik weer door de stad en beland in een park met de naam ‘Jardin de Túria’. Dit park is een groene strook rond de stadskern, is heel lang en ligt een meter of 3 onder de normale hoogte. Het is een rivier die ze in 1957 hebben droog gelegd na een overstromingscatastrofe. De rivier loopt nu om de stad heen. Er lopen bruggen overheen en aan de rand staan hoge muren waar dus vroeger het water tegenaan stond. Best een vreemd gezicht om te zien. Het stikt er alleen van de vliegen en dat maakte me weer erg onrustig.
De stad is hier dus heel mooi en gezellig. Overal zie je cafeetje en winkels, maar nergens is dat op een hoopje. Er is dus geen echte winkelstraat en geen echt uitgangscentrum. Overal zie je wel kleine barretjes waar stoelen buiten staan. De mensen eten hier zeven keer per dag en dat begint dus al smorgens vroeg. De mensen eten dan een broodje in de bar en drinken wat. Dat blijven ze zo een keer of zes doen voor ze naar huis gaan en vervolgens aan een licht avonddiner beginnen. Dit is waarschijnlijk ook de reden waarom het eten bij Dori zo minimaal is. Zij denkt, dat ik zes keer heb gegeten die dag. Maar dat is niet zo natuurlijk, wij Nederlanders gaan daar niet echt in mee. Ik eet dus toch maar drie à vier per dag. Ik heb trouwens sowieso hier minder eten nodig door de warmte.
Die barretjes zijn best gezellig. Alle mensen eten samen tapas uit een aantal schaaltjes, die ze samen bestellen. Het zijn vaak hapjes zoals bijvoorbeeld gebakken aardappelen, mosselen, sla, paella enz. Het zijn iedere keer kleine porties, maar het is wel heel sociaal eten zo. Eten is voor de Spanjaarden heel belangrijk. Ik kwam bijvoorbeeld vanmiddag bij een klein winkeltje om te snuffelen. Het echtpaar wees mij er op dat ze aan het eten waren, of wel, kom later maar terug. Zoiets is in Nederland toch ondenkbaar. Het eten ziet er in het algemeen erg lekker uit. Wij Nederlanders zouden nog iets moeten leren van deze relaxte levenstijl. Staat natuurlijk wel tegenover dat ze iedere dag pas rond een uur om 21:00 uur thuis zijn. Dan nog wat eten en naar bed.
Valencia is derde grootste stad van Spanje. Het is een mooie historische stad. Valencia is desondanks niet door massatoerisme veroverd. Valencia is gewoon zich zelf. Het is chic maar trendy. De mensen zijn in stijl maar toch sportief gekleed. De mensen houden van het buitenleven en eten graag met vrienden of familie op terrasjes. Ze doen me een beetje aan de Italianen denken. Mede dankzij het milde klimaat is het er prima vertoeven.
Als ik bij Dori kom, blijkt dat zij helemaal niet op de hoogte is van een extra overnachting, dat ik via de organisatie heb geregeld. Morgen komt er een nieuwe logie. Ik moet dus weg. Het is een tegenvaller en besef dat er niets anders mogelijk is dan morgen mijn biezen te pakken. Mijn intentie was om morgen naar het strand te gaan en dan zondag met het vliegtuig naar huis. Via SMS vraag ik aan Marion of zij een hotel kan zoeken nabij het vliegveld. Ik bel daarna Ibis hotel en regel een kamer voor morgen.
Na het ontbijt pak ik mijn spullen in. Ik bedank Dori hartelijk voor de gastvrijheid en geef haar een klein presentje uit Nederland. Het is me hier goed bevallen. De Spaanse conversaties zijn me wat tegengevallen. Ik had gehoopt een gastvrouw(heer) tegenover me te hebben, die echte gesprekken met me zou aangaan en dat ik gedwongen was om Spaans te spreken, maar dat was niet. Ik besef me dat ze gastvrouw is en niet een docent. Jammer.
Ik pak mijn tas en ga met de metro richting het Ibis hotel dat vlak naast het vliegveld ligt. Het hotel ligt op een verschrikkelijke saaie locatie. Er is haast niets te doen in de omgeving. De wijk is min of meer vervallen. Ik hang maar een beetje rond op mijn kamer, kijk TV en verveel me vooral. Saai, saai, saai. De vakantie eindigt heel anders dan ik had verwacht. Het had een mooie dag op het strand moeten worden met mooie vrouwen in bikini’s, maar helaas het is niet anders.
Morgenvroeg pak ik het vliegtuig en ga weer naar mijn liefje.
Adios.
Klik voor meer foto’s.
Volg mijn reis 