Zoals gebruikelijk hadden Tom en Nick grote inbreng in de keuze over de vakantiebestemming. Deze keer wilden ze naar Gran Canaria. Waarom Gran Canaria weet ik niet, maar ik had weinig reden om er niet mee in te stemmen. Waarom eigenlijk niet? Veel mensen gaan jaarlijks naar een van de eilanden. Het is klimaat is behaaglijk warm en de natuur is mooi. De eilanden hebben een mild klimaat dankzij de zeebries, waardoor je heel het jaar er terecht kunt. De eilandengroep behoort tot Spanje en ligt ter hoogte van Marokko. Ze spreken er Spaans. Komt dat even goed uit. Ik heb mijn cursus Spaans afgerond en kan de taal dus nu in de praktijk brengen. Nou, ik ben benieuwd.
Gran Canaria behoort tot de Canarische Eilanden. De archipel bestaat uit 7 grotere eilanden en 6 kleinere eilanden. Zoals de naam het al aangeeft behoort Gran Canaria met 845 duizend inwoners tot de grotere eilanden van de archipel. Alleen Tenerife is groter.
De eilanden ontstonden door onderzeese vulkanische activiteiten, veroorzaakt door de enerzijds oostwaarts bewegende Afrikaans-Eurazische plaat en de anderzijds westwaarts bewegende Amerikaanse platen. In feite zijn de eilanden toppen van onderzeese vulkanische bergketens. Tussen de eilanden liggen diepe kloven tot 3500 meter diepte. De hoogste berg de Pico de las Nieves ligt ongeveer in het midden van het eiland en heeft een hoogte van 1949 meter. Het eiland is circa 30 kilometer in doorsnee.
We landen op het vliegveld aan de oostkust van het eiland. Een bus brengt ons in ca. 30 minuten naar het hotel. Als we aankomen is het al donker. We zitten in het toeristische plaatsje Playa del Ingles in het zuidelijkste deel van het eiland. De plaats is bekend om haar lange strand en de uitgestrekte zandduinen. Playa del Inglés vormt hét toeristische hart van Gran Canaria.
Het hotel lijkt meer een flatgebouw. Het appartement is ruim. Er is zelfs een keukentje. Het gebouw staat naast het ‘Jumbo’ uitgaanscentrum.
Gran Canaria is met name een eiland voor zonaanbidders. De stranden zijn hier echt geweldig. De meeste mensen komen hier vooral om te onthaasten en lekker lui op het strand te liggen en ’s avonds lekker uit eten te gaan. We zijn echter alle drie niet zo’n zonaanbidders. De zonneallergie van de kids maakt het er ook niet makkelijker op. Nick kan geen vijf minuten stil zitten zonder zich te vervelen. Dat wordt dus zoeken naar ander vermaak.
In de avond eten we bij de Jumbo. Hier zijn volop winkeltjes, cafeetjes en restaurants te vinden. Het is gezellig druk. We eten eenvoudig en goedkoop.
We huren een autootje om de komende drie dagen het eiland te verkennen. Op de landkaart heb ik wat routes uitgezet die ik wil gaan rijden. Het eiland is klein. Binnen een week heb je het meeste van het eiland wel gezien.
We gaan op pad richting het midden van het eiland. De route voert langs oases met groepjes palmbomen en kleine dorpjes. De wegen zijn verlaten. De natuur lijkt nog het meest op een maanlandschap. Ik vind het schitterend. Het is ruig, kaal en wijds. Toch is er voldoende groen te zien.
In het midden van het eiland ligt de hoogste berg Pico de las Nieves. Via een andere route rijden we terug naar het hotel.
In de avond eten we weer bij de Jumbo. Ik kom er achter dat dit centrum geliefd is bij homo’s en travestieten. Als je hier als man rondloopt in vrouwenkleding kijkt niemand er van op. Veel mannen lopen extravagant in vrouwenkleding alsof het normaal is. Mensen kijken ze glimlachend na. Homo’s hoeven hier hun geaardheid niet verbergen. Het percentage homo is hoog.
We gaan naar de hoofdstad Las Palmas in het noorden met 380.000 inwoners. Via de oostelijke kustweg bereiken we in 40 minuten naar de stad. We lopen heel wat kilometers door de stad. Het is een mooie stad met historische gebouwen. De stad is op heuvels gebouwd en vanuit een kerktoren die we bezoeken hebben we een mooi uitzicht over de stad. Het noordelijkste deel van de stad ligt pal aan de zee en het strand. We luieren wat, en de jongens voetballen op het strand. De bal gaat altijd mee. Nick kan niet zonder en sleept dat ding overal mee naar toe, terwijl er regelmatig een balletje wordt getrapt.
Achter het hotel in Playa del Ingles ligt een zwembad. Het ziet er gezellig uit met palmbomen, mooi groen gras en zitjes. We zwemmen er niet. We zijn alle drie niet zulke zwemmers. De jongens voetballen liever op het gras. Maar dat vinden de zonnebaders niet leuk als er weer eens een bal tussendoor rolt.
We eten deze avond in het appartement, maar mijn kookkunsten zijn op deze tweepitter niet om over naar huis te schrijven. Mogen maar weer uiteten jongens?
De rondtocht over het eiland is eergister goed bevallen en besluiten maar weer een stuk te gaan rijden. Het karretje doet het prima. Deze keer rijden we naar het westen. We zien leuke dorpjes en prachtige natuur. De auto wordt is weer ingeleverd.
We hebben de Jumbo al diverse malen gezien. Een dagje strand dan maar? We nemen strandlakens en een bal mee en lopen naar het strand. Het strand is inderdaad schitterend met mooi schoon mul zand, net zoals bij ons in Nederland aan de kust. De jongens voetballen wat, zonnen wat en vervelen zich wat. Sorry, ik kan ook niets aan doen, dit is niks voor ons.
Voor de afwisseling maken we vandaag een boottocht. De boottocht in Turkije twee jaar geleden is zo goed bevallen, dat we dat nog wel eens willen doen. De man van het boekingsbureau vertelt echter dat de boottocht meer een partyboot is. Volgens hem is er echter voldoende te zien en te doen in de havenplaats waar we aanmeren. Voor mij genoeg reden om in te stemmen met de tocht. Met een bus rijden we naar de boot. Op de boot zit ook een groep Engelse jongeren van circa tien jongens en meisjes. Het is nog maar vroeg in de middag en de Engelsen hebben nu al veel gedronken, zeg maar gerust dat ze aangeschoten zijn. Het drinken gaat echter is hoog tempo door. Enkele jongens worden daarbij steeds agressiever. Ze zitten vlak naast ons. Ik houd me maar gedeisd en wil geen ruzie. Ik vind het meer vervelend voor Tom en Nick. Ze worden geconfronteerd met een stel aso’s en ze zijn nog zo klein. Een van de gasten rukt mijn petje van mijn hoofd en gooit het in het water. De agressie neemt toe net als de hoeveelheid alcohol. Ze vallen mensen lastig, zijn luidruchtig en vernielzuchtig. Sommige meiden proberen de jongens te kalmeren, maar het heeft geen resultaat. Eén van de jongens is een echte hooligan. Het zou me niet verbazen als het werkeloos is en in de weekenden tijdens de voetbalwedstrijden met de tegenstander op de vuist gaat. Zo’n type is het! Ze krijgen ruzie met de bemanning van de boot, die probeert de jongens in het gareel te krijgen.
Bij een haventje meren we aan. We maken voor het eerst in ons leven kennis met waterscooters. Helaas geldt dat niet voor Nick. Hij is pas 15 jaar en je moet 16 jaar zijn. Ik moet als ouder de moeilijke overweging maken; laat ik Nick 15 minuten alleen of gaan we met zijn allen niet uit solidariteit. Gelukkig heeft Nick er weinig moeite mee. Hij is nog jong en krijgt nog genoeg gelegenheden in zijn leven om deze unieke ervaring op te doen. Op zee is met boeien een parkoers uitgezet waar we circa 10 minuten met de waterscooter overheen raggen. Dit is kickuh. Water spettert alle kanten op. Het is constant spelen met het gas om zo hard mogelijk te gaan. We kaatsen over de golven. Wat is dit spannend en sensatie. Voor de rest doen we niet veel in het haventje.
We varen terug naar Playa del Inglés. De ellende met de Engelse begint weer, maar alles loopt gelukkig goed af. Met de bus worden we weer naar het hotel gebracht. Als we bij het eindpunt komen staan er maar liefst acht politieauto’s onze bus op te wachten. We moeten even in de bus blijven zitten, terwijl de Engelsen er door de politie worden uitgehaald. Zo, die kunnen mooi een nachtje op het politiebureau verblijven om hun roes uit te slapen. Ik vond het een verschrikkelijke ervaring. Gelukkig is alles persoonlijk goed afgelopen.
We eten weer bij de Jumbo. Ik kom er achter dat de restaurants helemaal niet zo goed zijn. Ze zijn alles behalve dan authentiek. Alle gerechten zien er eender uit. Op de borden ligt naast het vlees of vis altijd friet en dezelfde groeten. Bij alle restaurants kun je pizza’s bestellen. Bah, dit is niks voor mij.
Ik probeer nog regelmatig mijn Spaans tijdens de vakantie, maar ik moet bekennen, dat het me niet goed afgaat en al snel op het Engels over schakel. Vanwege het massatoerisme op Gran Canaria spreekt iedereen Engels.
Er is weinig nieuws onder de brandende horizon op de laatste dag. We slenteren maar wat af. We hebben het allemaal wel gezien, maar een weekje er op uit is natuurlijk altijd heerlijk. Ik vond het persoonlijk interessant om kennis te maken met de droge maanlandschappen van het eiland. Het is duidelijk een eiland met twee gezichten. Enerzijds de mooie stranden waar zich alleen maar luie recreanten bevinden en anderzijds de mooie natuur waar haast niemand komt. Je mag zelf kiezen.
Volg mijn reis 