Porto 2014

Porto is na Lissabon de grootste stad van Portugal. De stad heeft circa 250.000 inwoners en de agglomeratie Groot-Porto telt 1,8 miljoen inwoners. De prachtige stad Porto (of Oporto) is gebouwd op de heuvels langs de monding van de rivier de Douro.
Porto heeft Lissabon nooit kunnen evenaren, maar het is wel de belangrijkste stad in het noordwesten van Portugal en wordt ook wel de hoofdstad van het noorden genoemd.
In 1996 is heel het historisch centrum Ribeira door Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed. Onder de architectonische hoogtepunten van de stad vallen: de kathedraal die de oudste structuur nog heeft, samen met de kleine Romaanse kerk van Cedofeita, de gotische kerk Igreja de São Francisco (Kerk van Sint Franciscus), de resten van de stadsmuren en enkele 15e-eeuwse huizen.
De barokke stijl is goed vertegenwoordigd in diverse kerken, het bisschoppelijk paleis van Porto en anderen gebouwen. Het neoclassicisme en romaanse stijl van de 19e en 20e eeuw zijn terug te vinden in diverse interessante monumenten van de stad. Kortom, ik ben bang dat het een stad naar mijn hart wordt.

Guest House Homey
Ik heb een fantastisch leuk guest house in Rua Foute Taurino 75, dat midden in het historisch centrum Ribeira ligt. Het autoloze straatje is niet breder dan vier meter. Tegenover mij hangt de was buiten te drogen, zoals dat gebruikelijk is in Portugal. Of het nou oma’s onderbroeken zijn of kinderkleding, hier is dat heel gewoon. Het guest house heeft maar zes kamers en het personeel spreekt uitstekend Engels. Het guest house is een oud gebouw dat helemaal opgeknapt is en modern is ingericht. Het ontbijtje is goed en omdat dit centraal in de stad ligt is het voor mij helemaal top.

Ribeira (oude centrum)
De oudste wijk van Porto is Ribeira, dat aan de rivier de Douro ligt. Eens vestigden zich hier vissers. Vanwege zijn ligging werd de wijk Ribeira genoemd, dat rivier betekent. Vele portboten meerden hier in de haven aan. De gekleurde gevels van de huizen aan de kade leveren een mooi schilderachtig plaatje op. De smalle straten, steegjes en lokale markten geven je het gevoel dat de tijd heeft stil gestaan. De meeste huizen zijn gerenoveerd. Nu is de wijk een populaire uitgaanswijk met talrijke bars en restaurants.

Centrum
Zoals gebruikelijk slenter ik heel wat af in de stad gewapend met mij camera. Vooraf bestudeer ik waar de mooie locaties zijn en oriënteer mij op de plattegronden, zodat ik feilloos de weg kan vinden. De mooie gebouwen fotografeer ik zo goed mogelijk.
Ik voel me al meteen thuis in de stad. Porto is een stad na mijn hart. Ik zie veel overeenkomsten met Lissabon. Enerzijds zijn er ongelooflijk veel mooie gebouwen en anderzijds zie je midden in de stad veel verwaarloosde huizen waar al tientalen jaren niets meer is aan gedaan en waarschijnlijk de komende tijd ook niets aan gedaan zal worden. Historische schoonheid en vervallen bebouwing gaan hand in hand. Zoiets zou bij ons nooit kunnen. In Nederland zou die ouwe zooi onherroepelijk afgebroken worden, omdat de gemeente en maatschappij dat niet accepteert. In Porto, maar eigenlijk in heel Portugal, zie je dat overal de oude krotten blijven staan. Persoonlijk geniet ik altijd van de verweerde gebouwen. Verrotte kozijnen, afgebladderde bepleistering, gescheurd hout dat al jaren niet geverfd is, geroest ijzersmeedwerk, ik kan er niet genoeg van krijgen. Ik vind het prachtig om de urban city te fotograferen.
Veel van de oudste huizen van de stad staan op instorten. De bevolking in de binnenstad is sterk gedaald sinds de jaren 1980, maar het aantal permanente bewoners in de buitenwijken en satellietsteden is sterk gegroeid.
Net als Lissabon is Porto gebouwd op heuvels waarbij men regelmatig sterk moet klimmen en dalen. De kuitspieren worden hier goed getraind. Lopen doe je hier veel, omdat alles binnen loopafstand is. Er is weliswaar een goed openbaar stelsel met bussen en metro, maar dat gebruik je hoofdzakelijk om buiten het centrum te komen.
Eveneens rijden er beide steden historische trammetjes, die hoofdzakelijk door toeristen gebruikt worden door hun attractieve waarde.

Port
Porto is vooral bekend als herkomstplaats van port(o)wijn, die in de stad Vila Nova de Gaia (gelegen tegenover Porto op de zuidoever van de rivier de Douro) wordt gelagerd en van daaruit over de gehele wereld wordt geëxporteerd. In Vila Nova de Gaia staan maar liefst 14 porthuizen waaronder bekende namen als: Sandeman en Offley.
In de 18e eeuw investeerden Engelse en Nederlandse ondernemers in de wijngaarden van het Dourodal om de Engelse markt van port te voorzien. Aan de Engelse namen van de porthuizen blijkt ook wel hoe groot de stempel van Engeland moet zijn geweest in de port industrie. Porto bloeide hierdoor sterk op, zoals de vele barokke monumenten in de stad bewijzen. Dat hier ook Nederlanders bij betrokken waren bewijst Arnaldo van Zeller, die de eerste president van Portugal was in 1834. Zeller heeft deze positie verworven omdat hij een belangrijk handelsman was in port.
Praat je over port, dan heb je over Porto en praat je over Porto, dan is dat onlosmakelijk verbonden met port. Porto is port en port is Porto. Dat zie je overal in de stad. In cafés en restaurants zie je een uitgebreid aanbod van port. In de stad zijn diverse proeverijen. Er zijn veel drankwinkels met een uitgebreid assortiment port.

Douro rivier
Bijna alle oude grote steden in de wereld zijn gebouwd aan een rivier. Een rivier bracht water in de stad dat de eerste levensbehoefte van mens en dier is. Rivieren werden eveneens gebruikt voor transport voor letterlijk van alles. De Douno is daarom altijd een belangrijk element geweest in de historie van Porto. Vandaag de dag wordt de rivier vooral veel gebruikt voor pleziervaarten voor toeristen. Aan de zuidoever van de rivier liggen diverse boten met portvaten (barcos rabelos), waarmee vroeger port werd vervoerd van de wijngaarden naar de porthuizen in Vila Nova de Gaia. Nu doen deze boten de toeristen geloven dat port nog steeds met deze boten vervoerd wordt, maar persoonlijk geloof ik daar geen snars van. De boten hebben alleen een nostalgische attractieve waarde.

Bruggen
De Douno rivier vormt de natuurlijke scheiding tussen de steden Porto en Vila Nova de Gaia. Voor handel en transport werden al in de 17e eeuw bruggen gebouwd tussen deze steden. De eerste permanente brug was de Ponte das Barcas (een ponton brug) uit 1806. Drie jaar later is deze brug ingestort onder het gewicht van duizenden vluchtelingen uit de Franse invasies tijdens de napoleontische oorlog waarbij duizenden doden vielen. De brug werd vervangen door de Ponte D. Maria II, ook wel Ponte pensil (hangbrug) genoemd. Deze brug werd gebouwd tussen 1841-1843. Nu zijn alleen de ondersteunende pilaren over gebleven aan de noordkant.
De Ponte D. Maria is vervangen door Ponte Dom Luís I. Deze dubbel brug is ontworpen door Teophile Seyrig, die een voormalige partner van Eiffel was. Seyrig won een overheidswedstrijd die plaatsvond in 1879. De bouw begon in 1881 en de brug werd op 31 oktober 1886 geopend voor het publiek. Deze hoge brug heeft een prachtige metalen vakwerkconstructie en bestaat uit twee niveaus. Op het hoog gelegen deel rijdt de metro. Voetgangers kunnen hier eveneens oversteken, terwijl men kan genieten van een prachtig uitzicht over de beide stadsdelen.
Het laag gelegen deel is voor auto’s en voetgangers. De overspanning van de brug is 172 meter.
Porto heeft nog diverse andere bruggen, maar die zij veel moderner van structuur.

Praҫa Infante D. Henrique
Het is weliswaar een klein parkje maar wel een heel belangrijk parkje vanwege de omliggende gebouwen. Aan de noordzijde ligt de grote markthal Ferreira Borges met zijn rood metalen constructie. Het is niet het mooiste gebouw, maar vanwege zijn constructie toch enigszins bijzonder. Het gebouw is niet meer als markt in gebruik, maar als tentoonstellingscentrum. Aan de oostzijde ligt het Palácio da Bolsa met zijn massieve granieten voorgevel. Daarnaast bevindt zich de achtergevel van de imposante São Francisco kerk. Het park zelf is ingericht met groenperken en een groot monument dat bestaat uit een groot bronzen beeld van Hendrik de Zeevaarder en diverse andere beelden met paarden, krijgers en engelen. Hendrik de Zeevaarder was een zoon van koning Johan I van Portugal die van 1413 tot 1460 de ontdekking van de wereld organiseerde. Hoewel zijn bijnaam anders doet vermoeden, was hij zelf geen groot reiziger. Hij was de initiator en financier van veel reizen, die de aanzet gaven tot het Portugese wereldrijk.

Palácio da Bolsa (beursgebouw)
Tijdens het beleg van Porto in 1832 brandde het oude São Franciscoklooster tot de grond af. In 1841 gaf koningin Maria II de Kamer van Koophandel van Porto toestemming op deze plek een nieuw hoofdkantoor te bouwen. Achter de sobere Dorische façade leidt een vestibule naar de hal der naties, een ruime zaal met een enorme koepel van glas en metaal, versierd met het nationale wapen en de wapens van Portugals belangrijkste handelspartners aan het eind van de 19e eeuw (zoals Engeland en de Verenigde Staten). De desoriënterende mozaïekvloer is geïnspireerd op de Grieks-Romeinse stijl van Pompeji. Deze hal diende nog niet zo lang geleden als beurshal waar aandelen werden verhandeld.
Het oude beursgebouw is alleen met een gids te bezoeken. De gids leidt je door de mooie ruimten van het gebouw. Een majestueuze trap van graniet leidt je naar de verdieping waar diverse zalen zijn.
Achtereenvolgens loop je door diverse zalen zoals: een zaal met schilderijen en prachtige beschilderingen, de portretten kamer met de portretten van alle presidenten van Portugal, een zaal die geheel is afgewerkt met hout, een zaal met een beroemde houten tafel van de meubelmaker Zeferino José Pinto die in mozaïekvorm is samengesteld en met slechts één mes gemaakt schijnt te zijn. Aan het einde kom je in het architectonische pièce de résistance: de Arabische zaal. De architect liet zich inspireren door het Alhambra in Granada en begon in 1868 met deze complexe ruimte in Moorse stijl. Het duurde 18 jaar voordat hij was voltooid. De glinsterende versieringen worden geaccentueerd door een uitgekiende belichting voor fraaie kleureffecten. Alle wanden en het gehele plafond zijn versierd met Arabische gouden motieven. Op de vloer ligt een prachtig parket.
Het Palácio da Bolsa (of Beurspaleis) is een van de voornaamste neoclassicistische gebouwen van Portugal.

Azulejos
Azulejos is de naam voor de blauwe tegeltjes die je overal ziet in Portugal. Het is vergelijkbaar met ons Delfts Blauw en het Chinees Blauw. Voor Portugal zijn de azulejos een soort nationaal symbool, zoals dat bij ons geldt voor klompen, tulpen en molentjes. Vaak zijn de azulejos tegeltjes allemaal verschillend geschilderd en vormen ze samen een tafereel waarbij hele verhalen worden uitgedrukt. Azulejos worden voornamelijk op kerken aangebracht, zowel binnen als buiten. Vanwege het milde klimaat vriezen de tegels niet kapot in Portugal. In de kerken waar wanden soms honderden vierkante meters betegeld zijn, worden vaak hele Bijbelse verhalen uitgedrukt. Eigenlijk zou je bij iedere afbeelding minuten lang stil moeten blijven staan om alle details op de tegels te bewonderen en het verhaal te “lezen”.
Prachtige azulejos tegel decoraties zijn onder andere te zien in het station (Estacão de São Bento), Igreja da Nossa Senhora do Carmo en Capela das Almas de Santa Catarina.

Estacão de São Bento
Het station van Porto is er een waar de meeste steden jaloers op kunnen zijn. Dit fraai architectonisch gebouw uit 1939 is niet alleen van buiten prachtig, maar de stationshal is minstens zo mooi. In de hoge hal zijn aan alle zijden wit-blauwe azulejos tegeltableaus aangebracht met voorstellingen uit de geschiedenis van Portugal. Het station zelf is een zogenaamd eindstation met een redelijk eenvoudige stalen kap.

Avenida dos Aliados / Praҫa da Liberdade
Dit is het grootste en misschien wel mooiste plein van Porto. Statige patriciërshuizen en een monstrueus raadhuis in neoclassicisme en romaanse stijl van de 19e en de 20e eeuw bepalen het straatbeeld van Avenida dos Aliados. Het overgrote deel van de huizen zijn handelskantoren, banken, juweliers, galeries en winkels met een lange traditie. Hier komt men voor zaken maar ook voor simpelweg een wandeling. Op het plein, dat eigenlijk meer een boulevard is, vinden tevens evenementen plaats. Het beeld van Dom Pedro IV te paard kijkt neer op alles wat onder zijn ogen afspeelt. Het wit stenen beeld van een blote dame kijkt eveneens neer op de passanten, maar haar ogen verraden dat haar gedachten heel ergens anders zijn. Ze heeft duidelijk plezier. Op diverse gebouwen aan het plein zijn eveneens beelden aangebracht, veelal met blote of half blote lichamen.

Câmara Municipal do Porto (raadhuis)
Dit schitterende raadhuis in neoclassicisme stijl staat sierlijk maar dominant aan de kop van de Avenida dos Aliados. Vanuit het bordes heb je prachtig uitzicht over de belangrijkste en mooiste boulevard van Porto. In het gebouw is alleen de entreehal voor publiek toegankelijk. De hal wordt gesierd door mooie plafond schilderingen in romantische sfeer. De bouwtijd van dit bijzonder gebouw bedroeg 40 jaar en het is in 1957 opgeleverd.

Miradouro
Nabij Mosteiro São Bento da Vitória is een uitkijkpunt over de stad. Vanuit deze hoge top heb je een geweldig uitzicht over de stad.
Het onbetegeltje en vuile pleintje doet wat onveilig overkomen door de vervallen huizen die er staan, maar het is echt de moeite waard hier een blik te werpen over de stad.

Jardins do Palácio de Cristal do Porto
Dit park heeft eens centraal gestaan vanwege Pavilhão Rosa Mota en Museu Romântico da Quinta da Macieirinha, maar beide gebouwen zijn al een tijdje gesloten. Blijkbaar was er te weinig klandizie om de gebouwen financieel gezond te houden. Nu is alleen het park nog te bezichtigen, maar het is daarentegen wel het mooiste park van Porto. Het park biedt diverse mooie panorama’s over de stad. Het is een oase van rust in dit prachtig ingericht park met perken, laantjes, fonteinen, kinderspeelplaatsen en diverse bronzen beelden. Je kunt er heerlijk wandelen.

Jardim de João Chagas (Cordoaria)
Dit park mag gerust opmerkelijk genoemd worden in de stad. In het park staan een aantal bomen met extreem dikke stam. Helaas is het soort mij onbekend. Tussen deze bijzondere bomen staan vier kunststukken met een leuke expressieve uitdrukking. Op alle vier de kunststukken zijn mannen op een tribune weergegeven waarbij telkens één van de mannen van de tribune valt terwijl de overige heren in een deuk liggen.
Het Paleis van Justitie grenst aan dit park. De architectuur van het gebouw is strak maar wel in historische stijl. Op de gevel zijn beeldhouwwerken en beelden aangebracht waaronder een bronzen beeld van Vrouwe Justitia.
Even verderop ligt het Hospital de Sto. António. Dit historische gebouw is in palladiaanse stijl opgebouwd met pilaren en een fronton.
De universiteit van Porto is eveneens aan dit park gelegen, net als het mooie Centro Português de Fotografia.
In het park staan diverse bronzen beelden. Het park is ingericht met grote lanen, kleine grind paden, plantsoenen en bomen. Kortom, een park met karakter dat zeker de moeite waard is om te bezoeken.

Praҫa dos Leões
De Carmo-kerken staan op het Praҫa dos Leões (Leeuwenplein) waar een fontein staat met gevleugelde leeuwen. Dit plein is een van de mooiste in Porto. Palmbomen doorbreken de overmoedige statige monumenten. De universiteit is eveneens aan het plein gelegen. Het plein is op een steenworp afstand van het even zo mooie Jardim de João Chagas (Cordoaria).
Tegenover de fontein staat een gebouw in art nouveau stijl en das best opvallend, want deze stijl is eigenlijk veel te jong voor de stad. Boven op de gevel van het gebouw is een prachtige pauw weergegeven.

Praҫa da Batalha
Dit plein is zo’n typisch plein in Porto waar je even moet zijn geweest. Het plein verschaft je een blik op de indrukwekkende Igreja de Santo Ildefonso die hoog op een heuvel ligt. Op stenen muurtjes voor de kerk kun je even heerlijk uitrusten alvorens je aan de wandeling begint (of eindigt) in de lange en drukke winkelstraat Rua de Santa Catarina. Aan de andere zijde van het plein ligt het Teatro Nacional São João. Dit klassieke gebouw heeft een prachtig gedecoreerde gevel met beelden. Het B&B Hotels wijkt enigszins af met zijn bouwstijl, maar het heeft met zijn mooie gevel iets weg van een paleis.

Mercado do Bolhão
Opgesloten tussen Rua de Santa Catarina en Rua de Sá da Bandeira ligt het Mercado do Bolhão. Deze marktplaats is omrand met een stenen gebouw met twee verdiepingen waar galerijen zijn ondergebracht. Op de binnenplaats bevinden zich de marktkramen. Het geheel vertoont een vervallen sfeer en verkeert in slechte staat. Voor diegene die oog heeft voor architectuur ziet dat het gebouw van hoge architectonische waarde is. Dit gebouw moet eens een modern winkelcentrum zijn geweest.

Casa da Música
Toen in 2001 Porto en Rotterdam werden uitgeroepen tot Europese Culturele Hoofdstad besefte Porto dat er een markant cultureel gebouw moest komen als middelpunt van de activiteiten. Het resultaat is het Casa da Música, dat ontworpen is door de Nederlandse architect Rem Koolhaas. Het 55 meter hoge gebouw met 1300 zitplaatsen is voor Porto begrippen zeer modern. De bouw werd opgeleverd in 2005 en staat aan de grootste rotonde Praҫa Mouzinho de Albuquerque van Porto. In de rotonde is het park Jardin da Boavista gelegen.

Mosteiro da Serra do Pilar
Als je via de bovenzijde van de Ponte Dom Luís naar Vila Nova de Gaia loopt kom je recht uit bij de Mostereiro da Serra do Pilar. Van het klooster is alleen de kerk te bezichtigen. De kerk valt op door zijn ronde vorm die wit bepleisterd is.
Door zijn hoge ligging heb je een fantastisch uitzicht over de Douno en Porto.

Kerken
Zoals gebruikelijk heb ik weer heel wat kerken bezocht. Mijn ervaring is dat de meeste kerken heel veel overeenkomsten hebben. Ze zijn bijna allemaal uitgerust met zeer rijk gedecoreerde interieurs, waarbij veelvuldig gebruik is gemaakt van verguld houtsnijwerk. Of het nu echt verguld is of alleen in goudkleur geschilderd is weet ik niet. De rijke decoratie dankt Portugal uit de tijd van de middeleeuwen toen het land een wereldmacht was en met schepen de wereld plunderde.
De gouden decors hebben ook iets van “over de top”. Ik kan me erg goed voorstellen dat mensen het helemaal niet mooi vinden.
Het voert te ver om alle kerken te beschrijven die ik bezocht heb, maar ik wil er toch drie benoemen die je zeker moet bezoeken.
De meeste kerken zijn gratis te bezoeken. Alleen voor de meest bijzondere kerken wordt entreegeld gevraagd.
Igreja Monumento de São Francisco.
Voor 3,5 euro krijg je toegang tot een museum, de catacomben en de kerk. Het museum bestaat uit een aantal stijlkamers die bijzonder mooi maar religieus zijn ingericht.
Het bezoek aan de catacomben uit de 18e eeuw is een bijzonder unieke ervaring in mijn leven die ik niet eerder heb meegemaakt. Nog nooit heb ik een grafkelder gezien zoals deze. Het is tegelijkertijd luguber, uniek, fascinerend, boeiend en zeldzaam. De wanden van de kelder zijn voorzien van graven. Drie hoog zijn de graven als kastschuiven in de wand aangebracht. Op de graven staan de namen en de data van de personen. Boven het derde graf is telkens een schedel aangebracht. De vloeren van de kelder bestaan uit graven met houten deksels. Op de deksels staan alleen nummers. In de deksels zitten sleuven voor het lichten van de deksels. Je loopt dus letterlijk over de graven. In een van de ruimten is in de vloer een glasvenster aangebracht, dat toegang geeft tot een kelder met botten en schedels. Het is zoals ik al zei, ook luguber. De hele kelder is één grote begraafplaats. Wat moet het hier gestoken hebben toen de mensen begraven zijn. Hier komt overigens de uitdrukking “rijke stinkerd” vandaan. Allen de rijken werden ín de kerk begraven, de rest buiten de kerk. Door de spleten van de deksels kwam de geur van het rottend vlees naar boven….
De barokke kerk is zoals de naam al aangeeft een monument. Ik heb al veel kerken gezien met name in Engeland en Venetië, maar bij het zien van het interieur van deze kerk moest ik toch wel even stil staan. Wat een enorm rijk versierde kerk is dit. Het gehele interieur bestaat uit houtsnijwerk dat met goud(kleur) is afgewerkt. Er zitten onvoorstelbaar veel elementen in het houtsnijwerk. Dat geldt voor alle wanden maar ook voor het plafond. In de kerk zijn diverse graftomben te zien. Je wordt overrompeld door het met goud geplateerd houtsnijwerk, zodat men met moeite nog de kapitelen kan terug vinden. Dit sacrale bouwwerk, dat oorspronkelijk een franciscanenklooster was, werd in 1233 gebouwd. De kerk stamt daarentegen uit 1383. De bouwwerkzaamheden werden met moeite voltooid daar de architect het niet wilde riskeren fouten te maken door te veel haast. Het resultaat is een gebedsplaats van aanzienlijke kunstzinnige waarde. Van buiten is de kerk alleen mooi aan de entree kant waar een schitterend portaal met beeldhouwwerk uit de 17e – 18e eeuw is aangebracht.

Sé Cathedral.
Zoals in veel steden staat ook deze kathedraal bovenop de top van een heuvel. Dat kerken op het hoogste punt werden gebouwd was niet zonder reden. Op het hoogste punt ben je immers dichter bij de hemel en dus dichter bij god. Bovendien toont de positie een vorm van verhevenheid en tevens biedt het letterlijk een overzicht over de parochie. De kerkgangers moe(s)ten wat moeite doen om de kerk te bezoeken. Zoals bij veel kerken zit de schoonheid meer van binnen dan van buiten. Aan de buitenkant is weliswaar fraai beeldhouwwerk aan gebracht, maar de binnenkant is echt veel mooier. Houtsnijwerk en vergulde elementen sieren het rijke interieur. De Romaanse kathedraal stamt uit de 12e eeuw. Zij werd in de hierop volgende eeuwen bijna geheel verbouwd.
Naast de kerk bevindt zich een klooster met een eenvoudige betegeld kloosterhof, graftombes en azulejos tegelwerk.
Naast de kathedraal staat een groot en mooie Guerra Junqeeiro waarvan mij de functie niet bekend is, maar het lijkt op een klooster. Als je om het gebouw loopt kom je terecht in mooie authentieke steegjes.

Igreja en Torre dos Clérigos
Een van de hoogtepunten van Porto is deze kerk. De kerk ligt ietwat in de verdrukking tussen drie wegen op een van de hoogste heuvels van Porto. Het is gebouwd tussen 1748 en 1763. De barokke structuur mag rustig geclassificeerd worden als de meest originele schepping van de Italiaanse architect Nasoni, ontwerper van het overgrote deel van de mooiste religieuze gebouwen van Porto. De kerk wijkt af van alle kerken door zijn vorm en zijn galerijen, die op verschillende niveaus zijn aangebracht en voor publiek toegankelijk zijn. De toren is te bezichtigen tegen betaling van 3 euro, maar daarvoor moet je wel heel wat smalle treden beklimmen. Eenmaal boven heb je een van de mooiste overzichten over de stad.
De buitenzijde van de kerk is afwisselend gedecoreerd met azulejos, wit pleisterwerk en graniet beeldhouwwerk.

Oudjaar
Voor het eerst in mijn leven ben ik niet in Nederland met oudjaar. Dat ik in het buitenland ben is niet voor niks natuurlijk. Na een bewogen jaar in de relationele sfeer leek dit mij de beste oplossing. Even weg van alles en van iedereen. De dag verloopt als alle andere (vakantie)dagen. Rond 18:00 uur neem ik mijn laatste diner van dit jaar in een restaurant. Ik geniet, ook al eet ik alleen. Het menu bestaat uit een gebakken vis met rijst en friet. Geen hoogstandje maar het smaakt prima. Een halve liter wijn voor drie euro maakt veel goed. Proost.
Niet alleen ik, maar de hele stad maakt zich op voor de jaarwisseling. In het centrum worden 100.000 bezoekers verwacht en daar ben ik er een van. Gewapend met een “veldfles” port en mijn camera moet ik de avond kunnen overwinnen. Op Avenida dos Aliados is een muziekpodium opgebouwd en er zal veel vuurwerk zijn.

Nieuwjaar
Rond 22:30 uur ben ik al in de stad op Avenida dos Aliados. Het is nog redelijk rustig en de band begint pas om 23:00 uur te spelen. De muziekkwaliteit is slecht. Ik kan de zangeres amper horen. Ik verveel me en loop nog maar een rondje. Tegen 24:00 uur is het plein helemaal afgeladen vol. Er zijn veel gezinnen. Ik zie veel flessen champagne. Om 24:00 uur worden de flessen ontkurkt en de beste wensen uitgedeeld. Het vuurwerk spettert indrukwekkend van de hoge daken. In Porto is er geen consumentenvuurwerk en na 10 minuten komt aan het prachtige gemeentevuurwerk een einde. Mensen gaan naar huis, maar iedereen raakt in een enorme mensendrang doordat iedereen als het ware tegen de stroom in weg wil. Ook ik houd het voor gezien en ben tegen 1:00 uur weer op mijn kamer.
Feliz Ano Novo.

Livraria Lello

Een paar later ontdek ik via televisie deze bibliotheek. Helaas ben ik er niet geweest, maar het schijnt een van de mooiste bibliotheken van de wereld te zijn. Je moet zelfs een entreekaartje kopen om binnen te komen. Dat geld krijg je dan weer terug als je een boek koopt. Het interieur is echt schitterend.

==========================================================

Hieronder volgt een opsomming van de overige kerken die ik bezocht heb. Als je nog steeds interesse hebt kun je nog doorlezen.

Paróquia de São Nicolau
Dit kleine kerkje ligt aan de Rua do Infante D. Henrique schuin tegenover Igreja Monumento de São Francisco. De mooie gevel met azulejos tegels en stenen beeldhouwwerk trok me aan om naar binnen te gaan. Ook binnen is de kerk rijk versierd, met name achter het altaar waar veel houtsnijwerk en goudversieringen zijn aangebracht.

Igreja De São Lourenço
Deze kerk ligt op de heuvel als je naar de grote kathedraal loopt. De steegjes in dit gebied zijn meer dan de moeite waard om er doorheen te lopen. Smal, vol met trapjes loopt je langs authentieke kleine huishuisjes waar bloempotten voor de deur staan en de was “gezellig” buiten hangt te drogen.

Igreja da Misericórdia
De barokke kerk staat midden in een drukke winkelstraat aan de Rua das Flores. De gevel is zeer rijk versierd met beeldhouwwerk, maar het interieur is toch eenvoudiger dan de mooie gevel doet vermoeden. De kerk is uit de 16e eeuw.

Igreja São João Novo
Op een pleintje van de kruising van de kronkelige steegjes Rua de São João Novo en Rue de Belmonde staat deze kerk. Ook hier veel verguld houtsnijwerk, maar ook gouden beelden.

Igreja da Trindade
Deze kerk staat meteen achter het raadhuis. Het is een mooie kerk, maar vertoont wel veel overeenkomsten met andere kerken in de stad. Van buiten is de kerk echter grijs en sober.

Paroquia Nossa Senhora da Vitória
In de verdrukking van smalle steegjes staat nabij “Miradouro” dit kleine kerkje. Qua stijl wijkt het weinig af andere kerken in de stad.

Igreja da Nossa Senhora do Carmo das Carmelitas en Igreja dos Carmelitas
Het gebouw trekt je aandacht door de bijzonder mooi gedecoreerde voorgevel die uit drie orden bestaat. De zijgevel aan de rechterzijde is rijk uitgevoerd met azulejos tegeltjes. Binnen is de kerk niet anders dan de andere kerken in Porto. Dat wil zeggen, erg veel decoratieve versieringen van houtsnijwerk met goud belegd. Het eenschepige interieur is door zes altaren omringd. Het hoofdaltaar bevindt zich onder een rijk met fresco’s versierde koepel. De uit 1776 stammende altaar bestaat uit sierlijk bewerkt verguld hout.
De kerk werd in de 17e eeuw gebouwd in sprankelende barok. Eenmaal buiten kom ik tot de ontdekking dat er nog een ingang is. Het is een andere kerk. Het zijn dus eigenlijk twee kerken, zeg maar twee onder een kap kerken. Wie heeft dat ooit eerder gezien? Bij nadere bestudering van de gevel zie je wel degelijk twee verschillende stijlen. Het zijn duidelijk twee verschillende parochies. Dat geldt ook voor de inrichting binnen.

Igreja de São Jose das Taipas
Met zijn toren aan de linker kant is de gevel van dit eenvoudige kerkje asymmetrisch. Van binnen spreekt de kerk de niet uit door bijzonderheden.

Igreja dos Congregados / Igreja de Santo Antonio dos Congregados
Je zou er bijna omheen lopen, want de gevel van deze kerk valt nauwelijks op als kerk tussen de winkels in het drukste stukje van Porto. Van binnen toont de kerk echter meer dan gemiddeld schoonheid. De kerk is van eind 17e eeuw.

Igreja de Santo Ildefonso
Deze kerk, die op een heuvel ligt, stamt uit de 19e eeuw. De voorgevel toont een sterke invloed van barokke kunststrekkingen. Een veelvuldigheid aan elementen verrassen de bezoeker alvorens hij de plechtige, stille sfeer van de kerk betreedt. De azulejos tegen de buitenwanden stellen scenes voor uit het leven van de Heilige Ildefonso en allegorieën uit de eucharistie in een verfijnd kunstzinnige smaak. Ze zijn uit 1932. De twee torens rijzen op tegen de hemel en flankeren het enigszins vooruitspringende middendeel met een weids portaal, bekroond door een fronton. Een grote trapopgang voert naar de kerk, die geenszins vriendelijk is voor invaliden, bejaarden en mensen slechts ter been. Blijkbaar hebben de “ontwerpers” niet aan alles gedacht.

Capela das Almas de Santa Catarina
Wandelend over de drukke winkelstraat Rua de Santa Catarina kom je langs de Capela das Almas. De kerk dateert uit begin 18e eeuw. In 1929 zijn de voor- en zijgevel bekleed met schitterende azulejos tableaus. Een van de meest interessante stelt de dood van Sint Franciscus van Assisië voor. Zelfs in de kerk bevinden zich elementen die met de blauwe tegeltjes zijn voorzien.