Qatar 2015

Doha

Omdat ik weer een visarun moet maken besluit ik dit te combineren met een bezoek aan een land in het Midden-Oosten. Na de UAE en Oman wordt Qatar de derde in het rijtje. Ik stel me voor dat ook Qatar veel overeenkomsten heeft met de twee eerder genoemde landen. Het is immers ook een modern land dankzij de oliewinning. Een land met hoge wolkenkrabbers, moslims, woestijnen, grote auto’s en geen alcohol!
Qatar is een schiereiland dat in het zuiden verbonden is met Saoedi Arabië. Naast de hoofdstad Doha zijn er nog een stuk of zeven andere kleine plaatsen, maar die zijn zo klein dat heel Qatar eigenlijk gedomineerd wordt door Doha. Qatar is nog niet een derde van Nederland en telt slechts 1,8 miljoen inwoners waarvan 800.000 in de hoofdstad Doha. 50 jaar geleden had de stad nog maar 50.000 inwoners en is daarmee de snelst groeiende stad van de wereld. Tot een half jaar geleden had ik nog nooit van Doha gehoord. In 2022 wordt in Doha het WK-voetbal gehouden en daarmee zal de stad zich voorgoed op de wereldkaart zetten. Doha laat speciaal voor dit WK een aantal tijdelijke stadions bouwen, want met zo weinig inwoners heeft een land eigenlijk helemaal geen stadions nodig. Blijkbaar speelt geld geen rol!
Doha pretendeert de rijkste stad van de wereld te zijn, maar dat roept Abu Dhabi ook van zich af. Ik vind het persoonlijk heel dubieus om je zelf de rijkste stad te noemen, terwijl het gros van de (niet inheemse) inwoners voor een honger loontje moet werken.
Ik verblijf in een vrij leuk en nieuw hotel met 12 verdiepingen, dat naar de naam Kingsgate luistert, in het midden van de stad aan de zuidzijde van Corniche, dus ver weg van de hoge ultra moderne wolkenkrabbers. Bij aankomst zie ik dat het in de stad een grote klerebende is. Ik kan het niet anders vertellen. Vanuit mijn hotelkamer kijk ik uit op een krottenwijk, die je eerder doet denken aan India of Afrika. De wijk bestaat uit ingestorte woningen, puin, golfplaten en heel veel rotzooi. Wonen daar mensen tussen? Aan de was die buiten hangt zo te zien wel. Ik zit duidelijk in het oudste gedeelte van de stad. Dit oude wijkje wordt ongetwijfeld binnen een paar jaar helemaal gesloopt om vervangen te worden door moderne nieuwbouw.

Wandelend door de stad komt ik tot de conclusie dat het overal een puinhoop is. De stad is wel aan het moderniseren, maar loopt duidelijk 10-20 jaar achter op bijvoorbeeld Abu Dhabi. Ik zie opengebroken trottoirs, vervallen huizen, zandpaden en slechte wegen. Doha is net als de andere grote Midden-Oosten steden een grote bouwput. Hier is nog jaren werk aan bebouwing en infrastructuur. De stad heeft niet het saaie rechte wegenpatroon zoals Abu Dhabi. Doha is veel meer Arabisch en pittoresk. De stad blinkt uit in “kneuterigheid”, maar dat is nou net wat ik kan waarderen.
Tegenover het hotel is een soort openlucht historisch centrum. In het midden staat een moskee, die kenmerkend is vanwege de 40 kleine koepeltjes en een mini minaretje. Bijzonder mooi. Er staat wat nostalgische bebouwing waarvan het meeste niet toegankelijk is, omdat het tot de moskee behoort.
Omdat Doha de enige grote stad van het land is, bevinden alle belangrijke gebouwen zoals regeringsgebouwen e.d. zich in deze stad. Dat Qatar een oliestaatje is, is moeilijk te zien. De oliemaatschappijen bevinden zich waarschijnlijk buiten het centrum van de stad.
Doha heeft een nieuw en modern vliegveld dat net buiten de stad is aangelegd op een nieuw opgespoten schiereiland. De stad is daarmee voorbereid op de toekomst voor toerisme, WK-2022 en als transfervliegveld voor Aziatische vluchten.

Corniche

Zoals de meeste steden in het Midden-Oosten heeft ook Doha een Corniche. Deze toeristische kustboulevard is misschien wel attractienummer twee van de stad. Mijn 5 km lange wandeltocht begint aan de zuidkant van de baai bij het oude centrum. Aan deze zijde is in de “C-vormige” baai een opgespoten schiereiland gecreëerd, dat een industriële functie heeft en das jammer, want dat het best ergens anders gekund uit het zicht van de toerist. Op ditzelfde eiland is het Mia park, waar je via een prachtige promenade tussen de palmbomen een eind de voormalige baai in kunt wandelen, terwijl je een mooi uitzicht hebt over de skyline van de stad. Op dit eiland bevindt zich ook het Museum of Islamic Art.
Daarna volgt de Dhow Habor met tientallen prachtige nostalgische dhowboten. In de UAE zie je ze niet veel meer, maar gelukkig zijn in Doha veel van deze authentieke boten behouden gebleven of weer nagemaakt. Veel van deze boten hebben nu een toeristische functie. De houten boten zorgen op het diep blauwe / turquoise water voor een zeer romantisch beeld.
Ik wandel door over de cirkelvormige boulevard, terwijl de skyline in het noorden steeds dichterbij komt en de oude centrum achter me kleiner wordt. In het midden van de baai ligt het Old Palm Island, maar geloof me, er is geen enkel palmboom te verkennen. Naast de wandelpromenade ligt de drukke zesbaans hoofdweg, die de mooie baai scheidt van de bebouwing.
Corniche eindigt bij het Sheraton Park, waar gezinnen gezellig onder de schaduw van de palmbomen hun middag doorbrengen terwijl kinderen ravotten op het gras en in de speeltuin.

Op het hele stuk van 5 kilometer zijn maar twee cafeetjes met een terras. Dat zouden wij heel anders doen. Dit wordt natuurlijk deels bepaald door het feit dat moslims geen alcohol drinken en dus geen “kroeggangers” zijn. Alcohol wordt alleen in luxe vijfsterren restaurants geschonken. Een lekker koud biertje drinken na een lange wandeling in de zinderende hitte is er dus niet bij en ik mis dat ernorm.
De hele bebouwing aan de noordzijde van de baai is niet ouder dan ongeveer 15 jaar. Dit stadsdeel bestaat hoofdzakelijk uit moderne nieuwbouw met veel wolkenkrabbers. Het lijkt wel of hier prijzen worden gegeven voor architectuur. Wat staan hier veel gebouwen met futuristische vormgeving. De meeste gebouwen hebben strakke moderne glasgevels en er zijn er maar weinig in Arabische stijl of met Arabische elementen. En dat vind ik persoonlijk heel jammer, want zo verliest een land toch zijn identiteit. Het Midden-Oosten wordt steeds meer westers. Is de toerist niet meer geïnteresseerd in Arabische architectuur dan in de moderne architectuur die ze ook in hun eigen land hebben? De Arabische landen zouden daar eens meer over moeten nadenken. Bijna alle glasgevels zijn extreem vuil door het vele (woestijn)zand, dat hier door de lucht waait. Het zal de internationale architecten die de gebouwen ontworpen hebben weinig schelen, zie hebben hun geld binnen. Diverse gebouwen zijn zo futuristisch vormgegeven dat een glaswasinstallatie niet eens mogelijk is. En als gebouwen er wel een hebben worden ze nauwelijks gebruikt. Je zal er maar een duur appartementje hebben en nauwelijks naar buiten kunnen kijken.
In de avond zijn veel van de wolkenkrabbers verlicht met LED-verlichting in wisselende kleuren, hetgeen een bijzonder fraai beeld geeft aan de andere kant van de baai. (Mijn kant dus.)
Ik bezoek de Gate Mall, maar alles is dicht vanwege de gebedsdag. Na de lunch volgt de zeer grote City Mall, maar ik sta er binnen vijf minuten weer buiten. Ik heb er geen zin in.
Na de zeer forse wandeling loop ik het hele “tering” stuk ook weer terug in de brandende zon.

Fanar Qatar Islamic Cultural Centre

Dit fraaie Arabische gebouw staat centraal tussen alle souqs die de stad in het zuiden heeft. Het gebouw heeft een zeer unieke vormgeving, dat nog het meest lijkt op een “torenschelp”. Ongetwijfeld is de architect destijds geïnspireerd door de zeeschelpen.

Heritage Village

Per toeval loop ik langs een Heritage Village in het Al Bidda Park, maar de plaats is dicht en verlaten. Door het hek kan ik de troep zien liggen. Blijkbaar heeft zelfs het Heritage Village het niet overleefd!

Museum Gallery Alriwaq

Ik kom bij het museum aan en besluit naar binnen te gaan niet wetende wat nou eigenlijk tentoongesteld wordt, maar daar kom ik snel achter. In de grote zalen van het museum is ultra moderne kunst opgesteld. Dingen waarvan je wenkbrauw omhoog zou gaan of waarvan je zou denken, “Tja, wat moet dat nou weer voorstellen?” Denk aan een aantal gebruiksvoorwerpen die op een bepaalde manier op de grond gerangschikt zijn. Gelukkig zijn er ook dingen die ik wel kan waarderen en bewonderen. De meeste kunst is van Arabische kunstenaars. Voor het eerst zie ik schilderijen van Arabische schilders.

Museum of Islamic Art

Dit museum is fraai gesitueerd op een in de baai opgespoten stuk land. Het museum uit 2008 staat geheel in het water en heeft een moderne Arabische architectuur. Het museum toont een bijzonder mooie, unieke collectie artefacten van de laatste 1000 jaar, zoals: schalen, tegels, sierraden, tapijten enz. De meeste voorwerpen komen uit Iran, India en Egypte wat nog maar eens aan geeft, dat in die landen de cultuur veel eerder begonnen is.
Er is erg veel zorg besteed aan de inrichting, de vormgeving en de architectuur van het museum en het ziet er perfect uit. Hulde aan de organisatie en de Chinese architect I.M. Pei.

National Museum

Doha bereidt zich voor op een nieuw museum over de cultuur van Qatar. Het ultra moderne museum is in aanbouw en zal waarschijnlijk in 2017 opgeleverd worden. De architect is voor de vormgeving van het gebouw geïnspireerd door een gesteente uit Qatar dat lijkt op een bloem met blaadjes. Het dak heeft dezelfde structuur als dit gesteente.

Souqs

Zoals zoveel Arabische steden is ook Doha een souq stad. Een souq is een Arabische markt. Oorspronkelijk waren dit markten met kraampjes zoals bij ons, maar tegenwoordig zijn bijna alle winkeltjes in gebouwen onder gebracht. De winkeltjes kunnen samen in een groot gebouw zijn ondergebracht met gezamenlijke gangen. In Turkije noemen ze dit bazaars. De winkeltjes zijn in rijtjes aangebracht. De winkeltjes zijn altijd klein en je kunt er van alles kopen.
In de Souq Feleh zijn redelijk veel winkeltjes waar ze abaya’s verkopen. Dit zijn de zwarte jurken die de moslim vrouwen dragen. Het is prachtig om te zien dat de hele winkel vol hangt met zwarte jurken! Bij de buurman trouwens ook. Keus genoeg in zwart, maar als je goed kijkt zie je heel veel detailverschillen tussen de jurken.
In Doha zijn erg veel souqs in het oude centrum zoals: Souq Feleh, Souq Al Dira, Souq Doha, Souq Waqif, Gold Souq, Camel Souq, Falcon Souq, Souq Nasr, Souq Al Jabor. In de avond is het zeer druk bij de souqs. Het lijkt wel of hier iedereen ’s avonds naar de souqs gaat om inkopen te doen. De stad verandert in een mierennest. De wegen verstoppen door de vele auto’s.
Om het terrein van de Camel Souq staat samen met het oude Al Koot fort uit 1917 een groot bouwhek. Het is dus tijdelijk buiten gebruikt. Jammer, want ik had net een kameel willen kopen voor mijn vriendin.

Souq Waqif

Souq Waqif is een van de vele souqs in de binnenstad en mag van mij zo op de Unesco Werelderfgoedlijst. Nooit eerder heb ik zo’n unieke, mooie, markt gezien als deze souq. Het is attractienummer één van Doha. Het dorp lijkt wel 200 jaar oud, maar waarschijnlijk is het niet ouder dan 50 jaar. Souq Waqif is een dorp op zich met erg veel steegjes, waardoor je makkelijk de weg kwijt raakt. De winkels en restaurantjes zijn zowel aan de buitenzijde van de bebouwing als wel inpandig in de donkere steegjes. Er zijn honderden winkeltjes en restaurantjes. Het is redelijk toeristisch, maar anderzijds komt ook de lokale bevolking hier eten en boodschappen doen. Er wordt letterlijk van alles en nog wat verkocht. Je kunt er uren slenteren en relaxen. Tijdens de lunch en in de avond puilen de terrasjes uit van het volk. Het is allemaal erg gezellig. Deze sfeer en gezelligheid mis ik vooral in Abu Dhabi. Wandelend door de steegjes wordt je neus regelmatig verrast door de geur van wierrook, parfum en de vele kruiden die er te koop zijn. De sfeer is er gemoedelijk en de verkopers zijn niet agressief met hun verkooptechniek.
Goederen worden met kruiwagens de souq in getransporteerd. Meestal zijn dit oudere mannen.

Samenvatting

Doha samengevat in losse woorden (in willekeurige volgorde): stof, heet, druk, mooi, gezellig, betaalbaar, Arabisch en de moeite waard.

Klik voor meer foto’s.

Advertentie