Op Newark Liberty International Airport staat voor ons een ongebruikelijke procedure te wachten. Op de meeste vliegvelden ben je na de landing zo door de douane heen, maar in America niet. Eerst moeten we door de security check. Lange wachtrijen met buitenlanders die de States in willen. Een foto wordt gemaakt, onze vingerafdrukken genomen en er worden enkele vragen gesteld.
We nemen een pendelbus van het vliegveld naar het centrum van Manhattan. De bus wurmt zich door de drukke straten van Jersey. Vanuit de bus zien we de indrukwekkende skyline van de stad. Whaauw.. wat hoog. Via de Holland Tunnel rijden we Manhattan binnen. We worden gedropt ergens in het centrum en vanuit daar is het nog maar een klein stukje lopen naar ons hotel.
Hotel Carter ligt op het kruispunt van 43th Street en 8th Avenue en het is een heel eenvoudig hotel. Het hotel telt 615 kamers en is ca. 14 verdiepingen hoog. Het is een van de slechtste hotels ooit in mijn leven. Dit jaar wordt het echter gerenoveerd. Blijkbaar hebben wij nog oude kamers. In Amerika is alles ruim, behalve in de grote steden, want daar is grond erg kostbaar. Hotelkamers zijn in de grote steden erg klein. Maar ja, het is maar voor een paar dagen en we zijn er alleen om te slapen. We zitten maar op 150 meter afstand van Time Square en dat is dan weer super centraal.
Het is al laat in de middag. Te laat om nog iets te ondernemen. We eten eenvoudig in een restaurant. Het eten is goedkoop maar het biertje is erg duur.
Daarna lopen we naar Central Park, dat nog geen mijl van ons hotel verwijderd is. We blijven aan de rand van het park, omdat we niet weten hoe onguur het park is in de avond. Via Time Square en Broadway wandelen we terug naar het hotel. Dit gebied is een van de meest indrukwekkende en bekendste van de stad. Enorme lichtreclames schitteren en flikkeren op de gevels van de hoogbouw. Het barst hier van de entertainment. Aan schouwburgen, theaters en filmzalen geen gebrek. New York bruist en leeft in dit gedeelte als geen andere plek op de wereld. Hier is 24 uur per dag iets te doen.
Bij toeval ontdekken we op Time Square een winkel van M&M. Eigenlijk is deze winkel met drie verdiepingen niet te missen. We kijken onze ogen uit naar de enorme variatie in het snoepgoed. Het kleine chocolaatje is te koop in alle denkbare kleuren en smaken: gevuld met melkchocolade, pure chocolade, crispy rijst, chocola en mint, pinda’s, amandelen, sinaasappelchocolade, kokosnoot, pretzels, wilde kers, kaneel, framboos of pindakaas. You name it. Het is een paradijs voor chocoliefhebbers. Met een oppervlakte van maar liefst 7500 meter biedt het een enorme variatie aan M&M’s-producten. Niet alleen chocola, maar ook producten, zoals keukengerei, sieraden, badspullen en nog veel meer.
De enige schuine straat van New York “Broadway” doorkruist ter plaatse van Time Square het blokvormige patroon van de straten. New York is opgebouwd uit een recht stratenpatroon met ‘Streets’ en ‘Avenue’s’. Nabij het Financial District in het zuiden begint 1st Street in horizontale richting en dat loopt helemaal door tot 190th Street ver boven de wijk Harlem. In verticale richting begint 1st Avenue in het oosten en het eindigt met 12th Avenue in het westen. Het is dus makkelijk oriënteren waar je bent. Je verdwaalt niet snel. Als je een taxi neemt hoef je alleen maar een nummer te zeggen, zo eenvoudig.
In de ochtend regent het licht. De kids gaan op zoek naar paraplu’s en komen snel terug met zes vouwparapluutjes. Gelukkig is het niet koud.
In het hotel kunnen we niet ontbijten. Aan restaurants is in New York echter geen gebrek. We hoeven dan ook niet lang te zoeken voordat we aanschuiven aan een heerlijk ontbijtbuffet. Aan Starbucks is eveneens geen gebrek. Op straat herken je meteen het werkend gedeelte van de stad. Mannen en vrouwen lopen netjes gekleed, meestal alleen met in de ene hand een koffertje en in de andere hand een papieren beker met koffie.
Na het ontbijt lopen we richting Time Square. We zien veel politie op de straten en komen er achter dat er twee dagen geleden een aanslag in Time Square is gepleegd. Gelukkig is de bom in de auto niet tot ontploffing gekomen. Als die was ontploft, hadden we ongetwijfeld nu hier niet rond gelopen.
Nu bij daglicht ziet het er net zo indrukkend uit als in de avond. Het is een drukte van jewelste met auto’s, gele taxi’s en mensen op de straten. Via 7th Avenue wandelen we richting Central Park dat midden in Manhattan ligt. Het regent haast niet meer als we de zuidelijke helft van het park doorwandelen. Central Park is maar een 0,5 mijl breed en 2,5 mijl lang. Het is een oase aan rust in de drukke stad. Mensen wandelen, joggen, genieten en eten in het park met de slingerende wandelpaden. Banken, bruggetjes, slootjes en vijvers zijn sierlijk en doordacht in het park aangebracht. De loofbomen zijn hoog, maar op de achtergrond steekt toch de hoogbouw van de stad boven de bomen uit. Tegelijkertijd hoor je toch enigszins de auto’s, het claxonneren en de sirenes. Je bent dus niet helemaal in de natuur. Enkele gebouwen, muurtjes en bruggen zijn in barokstijl aangebracht en passen goed in het park. De kids, onze kids wel te verstaan, gaan op de schommels als gekken heen en weer. Even zijn ze minstens tien jaar jonger.
Op 5th Avenue nabij Central Park bevindt zich een Apple Store. Het glazen gebouwtje van een meter of zes steekt schril af met de hoogbouw in omgeving. Het glazen gebouw met de bekende Apple is niet meer dan een trappenhuis naar de ondergrondse store. Een bijzonder staaltje van design dus. We zijn nooit eerder in een Apple Store geweest. Het is een drukte van jewelste in de winkel mede dankzij de iPad die net uit is. We spelen even met het nieuwste speeltje van Steve Jobs. Alle apparatuur die Apple produceert is hier te koop.
Via 5th Street wandelen we in zuidelijke richting. 5th Street is een van de mooiste winkelstraten in New York. Onze jongens laten zich van hun vrouwelijke kant zien en schieten haast elke kledingwinkel in, terwijl Marion en ik er achteraan sjokken. Prada, GAP, H&M, Gant, Diesel, Tommy Hilfiger, noem maar op, het zit hier. De jongens kopen T-shirts, polo’s en schoenen. Kleding is niet eens zo duur in New York.
We nemen een kijkje in de hal van de imposante Trump Tower met een hoogte van 202 meter.
Een klein eindje verder staat de St. Thomas Church (1914) en de St. Patrick Cathedral (1878). Met 110 meter hoogte behoort de St. Patrick Cathedal tot de grootste kerken van de wereld. De kerk is het oudste katholieke gebouw van de stad New York en heeft 2200 zitplaatsen. De kerken zouden met hun gotische stijl zomaar in een land als Engeland kunnen staan. Hier in New York steken ze behoorlijk af tegen de moderne rechte hoogbouw.
De volgende hoogbouw is Rockefeller Center (of GE center) uit 1940 met een hoogte van 259 meter. We slenteren wat door en 1200 meter verder staat Empire State building met 381 meter. Sinds de val van het World Trade Center in 2001 is dit het hoogste gebouw van New York. We maken de fout niet goed naar de entreeprijzen te kijken voor de lift naar de top van de toren. Het allerhoogste puntje is erg duur, maar het had natuurlijk best iets lager en goedkoper gemogen. Helaas, dus geen uitzicht van het hoogste gebouw.
We lopen nog altijd op 5th Avenue. Onze kinderen kopen voor 10 dollar vier T-shirts met de tekst “I love New York”. Ze trekken de shirts aan en lopen gebroederlijk en stoer door de stad. Mooi gezicht, vier pubers van ongeveer dezelfde leeftijd.
In de avond gaan de jongens naar het Hard Rock Café in Time Square om een biertje te pakken, maar ze komen bedrogen uit. Hier geen bier onder de 21 jaar. Marion en ik blijven even in het hotel en als we een uurtje later aanschuiven bij het café zitten de jongens aan een glaasje limonade. Ooh, wat sneu…
We lopen terug naar het hotel en de jongens stellen voor dat ik een six-pack bier koop. Bij het winkeltje naast het hotel betaal ik bijna 20 dollar voor 6 blikjes. Zo, dat zijn nog eens prijzen. Voor iedereen een flesje. Er blijft één flesje over. Lucky me. De investeerder krijgt er twee.
Tot nu toe hebben we alles te voet gedaan, maar vandaag maken we voor het eerst gebruik van de metro. We nemen de metro naar het zuiden richting Lower Manhattan. Vlakbij het World Trade Center stappen we uit en lopen rond de bouwplaats waar voorheen de twee hoogste torens van New York stonden. Nu is het een grote bouwput met nieuwbouw niet hoger dan het maaiveld. Er staan een heleboel kranen die druk in de weer zijn. Onder de grond zullen ongetwijfeld al veel werkzaamheden zijn verricht sinds de start van de herbouw in 2006, maar daar kunnen we niets van zien. Het is bizar om te ervaren dat hier ooit twee enorme torens stonden en door een stel idioten in één middag zijn weggevaagd met een vliegtuig. Het zet je even met beide voeten aan de grond en je wordt er stil van. Het voelt even of we op een bedevaartsoord zijn. De aanslag moet een enorme impact hebben gehad op het Amerikaanse volk en op New Yorkers in het bijzonder. Nine-Eleven, waar bijna 3000 mensen om het leven kwamen, staat voor eeuwig in de geheugens gegrift van de Amerikanen en wordt beschouwd als de grootste terroristische aanslag. We begrijpen even waarom Amerikanen de wereld willen beheersen om uitschot en terrorisme de kop in te drukken. Maar uiteraard zal dat altijd een utopie blijven.
Op één van de muren van de naastgelegen gebouwen zien we een gedenkplaat voor de gevallen brandweermannen die zo dapper hebben gestreden om mens en gebouw te redden.“Dedicated to those who fell and those who carry on. May we never forget”. Onder op de plaat staan de 343 namen van de brandweermannen die zijn omgekomen.
We lopen verder door het South Cove Park en zien aan de overkant van de baai de skyline van Jersey. Aan de oever staan enorme grote wolkenkrabbers. Glazen moderne torens herrijzen als tegenhangers van het overvolle New York.
We lopen door en volgen de weg langs het water. Op het zuidelijkste puntje van Manhattan nemen we de ferry naar Staten Island. Het is er druk. Iedereen mag gratis naar het eiland om zo de skyline van New York en het Statue of Liberty te bekijken. Bij de oprichting van de ferry is destijds bepaald dat tot in lengten van dagen de overtocht gratis moet blijven. Door de drukte duurt het even. De ferry gaat dagelijks 104 keer op en neer en vervoert 70.000 mensen per dag. Als we op weg zijn zien we in de verte op Ellis eiland het enorme Vrijheidsbeeld. Het beeld staat symbool voor de verwelkoming van iedereen: (per boot) terugkerende Amerikanen, gasten en immigranten. Het 46 meter hoge beeld (93 meter als de sokkel wordt meegerekend) met een gewicht van 225 ton was een geschenk van Frankrijk ter ere van het eeuwfeest van de Onafhankelijkheidsverklaring en als teken van vriendschap. Op de plaquette in haar linkerhand staat: “JULY IV MDCCLXXVI”, de datum (4 juli 1776) van de onafhankelijkheidsverklaring. Het eiland met het bekende beeld doen we echter niet aan.
Op Staten Island waar we aanmeren is niet veel te beleven. We kijken er even rond en gaan weer terug naar Manhattan.
In het onderste puntje van Manhattan is destijds New York ontstaan. Toen heette het nog Nieuw Amsterdam (1660). Jammer en stom van ons dat we dat land verkocht hebben. Kun je je voorstellen wat voor enorme boost het Nederland gegeven zou hebben als New York nog steeds Nieuw Amsterdam geheten zou hebben? Dan stond Nederland toch veel hoger op de kaart! Maar goed niet getreurd, het is niet anders.
De straatjes in Lower Manhattan zijn beduidend anders dan de rest van Manhattan. De straatjes zijn hier smal, kort en niet recht. Er zijn zelfs een hoop terrasjes op straat. Het lijkt Nederland wel. Hier staan zelfs nog huizen van vier bouwlagen, maar het steekt enorm af t.o.v. de hoogbouw in Financial District. We slenteren door Wall Street, de bekendste straat van dit gebied. Hier gebeurt het allemaal op financieel gebied.
In schril contrast staat aan het einde van Wall Street op het kruispunt met Broadway de Trinity Church. Broadway begint hier in het zuiden en loopt helemaal schuin door het rechte stratenpatroon. De Trinity Church uit 1846 met zijn bruine stenen is toch nog 86 meter hoog. Bij ‘ons’ zijn kerken altijd het hoogste gebouw van de stad. Hier vallen ze in het niet tegenover de wolkenkrabbers. We nemen een kijkje in de kerk, maar echt mooi kan ik de kerk niet noemen.
De bekende Brooklyn Bridge is op loopafstand. We wandelen tot ongeveer halverwege de brug en besluiten daarna terug te gaan. Deze oude brug uit 1883 is meer dan het bezoeken waard. De totale lengte is 1825 meter. Twee enorme pijlers in het water houden het wegdek vast met grote stalen buizen en spandraden. Boven het wegdek is nog een dek voor voetgangers. De architecten wilden destijds de mooiste brug ter wereld maken. Uit de enorme omvang blijkt wel dat New York in het begin van de 19e eeuw ook al een wereldstad was.
We komen daarna in Chinatown terecht. Deze etnische enclave telt ca. 300.000 inwoners, waarvan de meesten van Chinese afkomst. Aan het einde van de 19e eeuw bestond de wijk uit nog maar een paar honderd Chinezen, daarna groeide dat aantal sterk. In de 1980’s is de populatie van deze bekende Chinese wijk San Francisco voorbijgestreefd en werd ze de grootste Chinatown van het westelijk halfrond. Vandaag de dag is het één van de populairste toeristen attracties in New York. We nemen uitgebreid een kijkje bij de vele winkeltjes. We verbazen ons over de vreemde vormen van voedsel die er worden verkocht.
Na deze wijk komen we in Little Italy. Ook hier barst het van de winkeltjes en gezellige restaurantjes. Het is al laat en we eten bij een Italiaans restaurant in een binnentuin.
Hèhè, dat was een lange dag. Wat hebben we veel gezien en veel geslenterd. Met de metro gaan we weer terug naar ons hotel.
De kamer van de jongens is ondertussen veranderd in een zwijnenstal, maar ja wat maakt het uit? Morgen gaan we alweer weg.
De laatste dag alweer. Om 18:30 uur vertrekt ons vliegtuig. We hebben dus nog een halve dag te gaan. Op het programma staan geen nieuwe dingen meer. We pakken de koffers en brengen ze naar de opslagruimte van het hotel. Na het ontbijt lopen we via Time Square richting 5th Avenue en Central Park. Marion en ik relaxen wat in het park terwijl de kids een bezoek brengen aan het moderne kunstmuseum “Moma” in West 53 Street. Ze zien daar wat gekke kunst zoals een wiel op een kruk. Er hangen mooie schilderijen en een schilderij van onze ‘eigen’ Rembrandt.
Daarna gaan we via een andere weg terug naar het hotel om de koffers op te halen. De shuttlebus brengt ons naar het vliegtuig.
Het zit er op. Wat een fantastische ervaring was dat. Ik vind New York niet echt een mooie stad. Indrukwekkend is het zeker wel. De stad is vol bepakt met bebouwing. Vanwege zijn geografische ligging – een schiereiland – kon/kan New York alleen nog maar in de hoogte groeien. Door de bebouwing is er haast geen ruimte voor groen. Bomen zijn er zeldzaam. Oude gebouwen die gesloopt worden, zullen in de toekomst vervangen worden door nóg hogere gebouwen. Bij Ground-Zero zal in twee jaar tijd het nieuwe World Trade Center herrijzen met een hoogte van 417 meter en in 2015 Park Avenue een gebouw met een hoogte van 426 meter. New York zal echter nooit meer zijn zoals vroeger toen de twee torens van het World Trade Center dominant boven alle bebouwing uitstaken. Het plaatje dat o zo vaak gebruikt is in films.
Voor meer foto’s klik hier.
Volg mijn reis 